Casanova➳ H.S (Μετάφραση)

Chapter One

1853

Κάθε χρόνο ο βασιλιάς και η βασίλισσα διοργανώνουν έναν χορό , και κάθε χρόνο έχει ένα διαφορετικό θέμα. Φέτος είναι ένας μασκέ χορός. Και οι δύο αδελφές μου είναι υπερβολικά ενθουσιασμένες, αλλά εμένα τα νέα μόνο με έκαναν μίζερη εφόσον ήξερα ότι θα με ανάγκαζαν να πάω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τώρα χάνω την αναπνοή μου εξαιτίας του σφιχτού κορσέ. Ποτέ δεν ήταν κάτι που μου αρέσει να φοράω, αλλά είναι υποχρεωτικό για κάθε γυναίκα να φοράει ένα.

"Δεν είσαι ενθουσιασμένη, Mira;" Η αδελφή μου τελείωσε με το κορσέ μου. Η Olivia περίμενε αυτό το χορό για μήνες, όπως περιμένει και κάθε χορό. Πιστεύει ότι θα συναντήσει την αληθινή της αγάπη σε έναν από αυτούς. Αυτός που προορίζεται γι 'αυτήν, όπως κάνει και κάθε άλλο κορίτσι εκτός από εμένα. Μην με παρεξηγήσετε, δεν είναι ότι δεν πιστεύω στην αγάπη, αντιθέτως, απλά δεν πιστεύω ότι μπορείς να βρεις έναν άντρα που να αξίζει την αγάπη σε ένα από αυτά τα γεγονότα.

"Ενθουσιασμένη;Ξέρεις ότι δεν θέλω να πάω." Κουνάω το κεφάλι μου ήδη φοβούμενη για το χορό. Ποτέ δεν ήμουν το άτομο που του άρεσε να κοινωνικοποιείται με βαρετούς, πλούσιους ανθρώπους για διασκέδαση. Δεν έχω καταλάβει το νόημα στο να το κάνω αυτό . Αντ 'αυτού θα ήθελα να μείνω σπίτι και να τελειώσω το μυθιστόρημά μου.

Το να 'τελειώσω' δεν είναι ακριβώς ο σωστός όρος που χρησιμοποιείται, περισσότερο να 'ξεκινήσω'.

"Ξέρω ξέρω." Η μεγαλύτερη αδελφή μου αναστενάζει ηττημένη γνωρίζοντας ότι με αναγκάζει να πάω ενάντια στη θέληση μου. Κινείται και στέκεται μπροστά μου, πιάνει τα χέρια μου δίνοντας τους ένα αδύναμο σφίξιμο. "Άκου, ξέρω ότι αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θελήσεις να κάνεις, αλλά ποιος ξέρει ίσως να συναντήσεις κάποιον."

"Ω, αγαπητή αδελφή, ξέρεις ότι θα προτιμούσα να πεθάνω πριν παντρευτώ με έναν από εκείνους τους αλαζονικούς, πλούσιους άνδρες που με θέλουν μόνο για δική τους ικανοποίηση." Αφαιρώ τα χέρια μου από τα δικά της και τα μετακινώ στα κόκκινα μάγουλα της. Της δίνω ένα αδύναμο χαμόγελο, που την άφηνε να γνωρίζει ότι, όσο σκληρά και να προσπαθεί να με πείσει, είναι μια χαμένη υπόθεση.

"Γιατί πρέπει να είσαι τόσο δραματική, Mira;" Γελάει αφαιρώντας τα χέρια μου από το πρόσωπό της. "Luna!" φωνάζει καλώντας την νεότερη αδελφή μας. Δευτερόλεπτα αργότερα έρχεται σπεύδοντας στο δωμάτιο πλήρως ντυμένη, και έτοιμη να πάει. Σίγουρα δεν φαίνεται δεκαέξι στο φόρεμά της, και με το πρόσωπό της γεμάτο μακιγιάζ.