Casanova➳ H.S (Μετάφραση)

Chapter Nine

Καθώς περπατάω στο στέκι του Harry και εμένα δεν εκπλήσσομαι όταν τον βλέπω να στέκεται εκεί, περιμένοντας υπομονετικά την άφιξή μου. Είναι περίεργο να το ονομάζουμε 'το στέκι μας', αλλά αυτό έχει γίνει.

Ο Harry έχει γίνει μόνιμος. Τον βλέπω κάθε μέρα από το χορό, απλώς εμφανίζεται οπουδήποτε βρίσκομαι. Δεν παραπονιέμαι. Πριν από λίγο καιρό αποκάλυψε ότι απολαμβάνει την παρέα μου και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, μου αρέσει και η δική του.

"Λυπάμαι, κύριε, αλλά νομίζω ότι πήρατε τη θέση μου." Λέω αστειευόμενη για το θέμα κερδίζοντας την προσοχή του. Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του καθώς τα μάτια του προσγειώνονται σε μένα.

"Λάθος μου. Λυπάμαι τόσο πολύ, δεσποινίς μου." Απομακρύνεται από τη συνηθισμένη θέση μου ενώ περπατάω και κάθομαι δίπλα του.

"Είσαι εδώ για να με ενοχλείς πάλι, γιατί αν ναι μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις αμέσως." Του λέω αυστηρά, καθώς βολεύομαι στον ξύλινο πάγκο.

"Κατά κάποιο τρόπο ναι." Γυρίζει το σώμα του, έτσι ώστε να αντικρίζει το δικό μου, τα πράσινα μάτια του κάνουν οπτική επαφή με τα δικά μου. "Ήθελα να ρωτήσω αν θα με συνοδεύσεις κάπου. Όχι όπως και τις άλλες φορές που ήταν είτε σύμπτωση είτε από κάποια αυθόρμητη απόφαση, αλλά έχω προγραμματίσει ένα βράδυ μόνο για τους δυο μας". Μπορώ να πω ειλικρινά ότι δεν τον έχω δει ποτέ τόσο νευρικό όσο τώρα.

Ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου. Απλώνω το χέρι μου για να αγγίξω το μάγουλο του, και μόλις το δέρμα μου έρχεται σε επαφή με το δικό του κλείνει τα μάτια του και λιώνει στο άγγιγμα μου. "Δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσω αυτό το βιβλίο με εσένα μαζί μου, έτσι δεν είναι;" Αφήνει ένα μαλακό γελάκι στα λόγια μου. Τα μάτια του ανοίγουν και συναντούν τα δικά μου. "Θα είναι μεγάλη μου ευχαρίστηση να σε συνοδεύσω".

Μου χαμογελά ευγνώμων που είπα, ναι. "Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να τακτοποιήσω κάποια πράγματα." Γέρνει πιο κοντά σε μένα, και δευτερόλεπτα αργότερα αισθάνομαι τα χείλη του να πιέζονται πάνω στο μάγουλο μου. Τα μάτια μου γουρλώνουν με έκπληξη. Τα χείλη του τρίβονται καθώς τραβιέται πίσω και ξαπλώνει, το χαμόγελο ακόμα εμφανές στο πρόσωπό του. "Να είσαι έτοιμη στις επτά." Λέει πριν σηκωθεί και εξαφανιστεί πίσω στην πόλη.

Τα μάτια μου είναι ακόμα γουρλωμένα καθώς αφήνω τα άκρα των δακτύλων μου να παραμείνουν στο δέρμα των μάγουλα μου, όπου άγγιξαν τα χείλη του. Τα μάγουλά μου γίνονται κόκκινα και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω, καθώς σκέφτομαι την απαλότητα των χειλιών του.