Casanova➳ H.S (Μετάφραση)

Chapter Eight

Προς έκπληξή μου ο Harry στέκεται έξω από το σπίτι μου σήμερα το πρωί. Δεν μπήκα στον κόπο να ρωτήσω γιατί και απλά του είπα ότι προτίθεμαι να γράψω σήμερα. Είπε ότι θα μου επιτρέψει να το κάνω μόνο αν τον αφήσω να έρθει. Υποσχέθηκε να είναι ήσυχος. Περπατήσαμε στη λίμνη στο τέλος της πόλης όπου έγραψα τελευταία φορά καιαμέσως κάθισα ησυχάζοντας, αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. 

"Harry, υποσχέθηκες να είσαι ήσυχος." Του λέω χτυπώντας τον με ένα από τα πόδια μου που στηρίζονται στους μηρούς του.

"Ναι, αλλά είναι τόσο βαρετά απλώς να κάθομαι εδώ." Λέει ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω δραματικά. Το φως του ήλιου χτυπάει το πρόσωπό του με τον σωστό τρόπο, ξεχωρίζοντας τα καλύτερα χαρακτηριστικά του. Ο άνεμος φυσάει μαλακά ενάντια στα μακριά μαλλιά του. Τα χέρια του στηρίζονται στα πόδια μου τρίβοντας τα απαλά για να με χαλαρώσουν.

"Τότε κάνε κάτι." Του λέω πολύ επικεντρωμένη στο βιβλίο για να του δώσω πολύ προσοχή.

"Και τι μπορώ να κάνω;" Ρωτάει σαν να είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν πράγματα για να περάσεις το χρόνο σου εδώ.

"Υπάρχει μια μεγάλη λίμνη μπροστά σου. Πήγαινε να κάνεις μια βουτιά." Τον διώχνω. Τον αισθάνομαι να σηκώνει τα πόδια μου από τα πόδια του και τα βάζει κάτω καθώς σηκώνεται.

Τον παρακολουθώ διακριτικά πάνω από την άκρη των χαρτιών μου. Περπατάει στη λίμνη κοιτάζοντας μέσα σε αυτή, ενώ αρχίζει να ξεκουμπώνει το πουκάμισό του. Το άφησε να γλιστρήσει κάτω από τους ώμους , και τα χέρια του πριν πέσει στο έδαφος. Η πλάτη του είναι μυώδης,πραγματικά δεν ήξερα ότι μια πλάτη μπορεί να είναι ελκυστική, αλλά με κάποιο τρόπο είναι. Βγάζει τα παπούτσια του, ενώ η πλάτη του λυγίζει καθώς το κάνει. Ανοίγει τη ζώνη του πριν αφήσει το παντελόνι του να πέσει. Βγαίνει από αυτό αφήνοντας τον μόνο με το μποξεράκι του.

Κάνει μερικά βήματα πίσω πριν περάσει στο νερό με μια βουτιά. Δευτερόλεπτα αργότερα έρχεται στην επιφάνεια με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του. "Έλα μαζί μου, αγάπη". Λέει ενώ κολυμπά πιο κοντά στο παγκάκι στον οποίο κάθομαι.

"Είμαι μια χαρά εδώ."

Τραβάω τα μάτια μου μακριά από αυτόν για να κοιτάξω πίσω στο χαρτί μου που είναι γεμάτο με λόγια. Ωστόσο, δεν ήταν καλή ιδέα να δω ότι λίγα λεπτά αργότερα το νερό είχε πιτσιλιστεί παντού. "Δεν μπορείς να αισθανθείς πόσο χαλαρωτικό είναι το νερό;" Γελάει. Τον κοιτάω με τα μάτια μου γουρλωμένα, θυμωμένη που έβρεξε τα ρούχα μου. "Χρειάζεσαι ένα διάλειμμα."