Casanova➳ H.S (Μετάφραση)

Chapter Nineteen

"Σταμάτα το." Κλαψουρίζω καθώς ο Harry συνεχίζει να φιλάει τον ώμο μου, αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω με το κράτημα του είναι δυνατό. Η πλάτη μου πιέζεται στο στήθος του, με τα καλύμματα να αγκαλιάζουν και τους δυο μας ενώ προσπαθώ να κοιμηθώ, αλλά ο Harry με αφήνει. "Είμαι κουρασμένη." Παραπονιέμαι θάβοντας το πρόσωπό μου στο μαξιλάρι και τα λόγια μου ακούγονται σαν ένα απαλό μουρμουρητό.

"Δεν μπορείς να κοιμάσαι όλη την ημέρα. Είναι ήδη 1 μ.μ." Ξύπνησε πριν από λίγο και πιθανότατα να έχει βαρεθεί, αλλά αυτή τη στιγμή δεν με νοιάζει. Είχαμε μια πραγματικά παραγωγική νύχτα, έτσι από όλους τους ανθρώπους δεν μπορεί να με κατηγορεί που είμαι κουρασμένος.

Ωστόσο, καθώς ο κουρασμένος εγκέφαλος μου επεξεργάζεται τα λόγια του, κάθομαι γρήγορα και τον κοιτάζω με ελαφρύ πανικό. "Είπες μια;" Ρωτάω και φτάνω το ρολόι στο κομοδίνο του, και είναι πράγματι 1 μ.μ. Βάζω το ρολόιγρήγορα κάτω και πετάω τα καλύμματα.

"Ναι γιατί;" Τον αγνοώ, και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Τριγυρίζω στο δωμάτιο μαζεύοντας τα ρούχα μου. Βγάζω το πουκάμισο του Harry αφήνοντας το στήθος μου εκτεθειμένο, και μπορώ να νιώσω ότι ο Harry κοιτάζει, αλλά αλλά βιάζομαι πάρα πολύ για να ενδιαφερθώ αυτή τη στιγμή. "Έι, γιατί τέτοια βιασύνη;" Ρωτάει και στέκεται όσο βάζω το σουτιέν μου.

"Υποσχέθηκα να συναντήσω τον Louis και Amber στη μια." Εξήγησα γλιστρώντας στο φόρεμά μου. Έκανα τζόκινγκ μέχρι αυτόν, και δίνοντας του ένα απολογητικό φιλί. "Λυπάμαι πολύ που πρέπει να φύγω, αλλά υπόσχομαι ότι θα επιστρέψω αφού τους μιλήσω, στο ορκίζομαι". Είναι πραγματικά αγενές εκ μέρους μου να φεύγω, αλλά δεν το ήξερα ότι αυτό θα συνέβαινε όταν το κανόνιζα.

Σουφρώνει το χείλι του σαν ένα παιδί που δεν θέλει να φύγω. Ένα γέλιο βγαίνει από τα χείλη μου από το θέαμα μπροστά μου. "Καλά, αλλά πρέπει να έχεις επιστρέψει μέχρι τις επτά, γιατί θα φτιάξω δείπνο." Μου χαμογελάει και τα λόγια του με κάνουν ανυπόμονη και γεμάτη ενθουσιασμό για να γυρίσωπίσω. Θα ήμουνανυπόμονη και γεμάτη ενθουσιασμό για να γυρίσω πίσω, αλλά αυτό είναι ένα μπόνους.

"Είσαι ο καλύτερος." Του δίνω ένα τελευταίο φιλί, πριν σπεύσω στην πόρτα. Την ανοίγω, αλλά σταματώ στην πόρτα όταν θυμάμαι κάτι. "Χθες ήταν καταπληκτικά." Του χαμογελάω με ένα ελαφρύ κοκκίνισμα πριν φύγω βιαστικά. Βάζω τα παπούτσια μου και τρέχω εκεί που υποσχέθηκα να τους συναντήσω.

[...]