Nang Dahil Sa Pag ibig

CHANGES

I think to put a sweet scence sa character baka kasi sabihin niyo all violence ako.

This is part of the past pa din, Alejo is abussive hindi lang kay Sharkraine. This is one of the disadvantages if you are using drugs.

So please bear with me, and enjoy reading.
____________________________________

Chapter 19

Shrakraine pov

Nagtataka ako sa mga pinagtatanong sa akin ni Don Jeffiore. At hindi ko alam bakit my litrato siya ni nanay.

Hindi ko na lang binigyan ng pansin ang lahat lalo na ang kakaibang pakiramdam na nararamdaman ko dito.

I saw Sir Aviore naka upo sa upuan sa gitna ng garden. Mukhang malalim ang iniisip, iiwanan ko na sanang mag isa ito ng lumingon ito sa banda ko.

Nakita kong ngumiti ito sa akin, may mainit na damdamin ang lumukob sa puso ko.

Inimuwestra niya na lumapit ako at dahan dahan akong naglakad papalapit dito.

"Ina right? How are you feeling now? Are you okay? Do you feel any pain? "Nagulat ako sa concern nito at napaluha ako.

Tumayo naman ito para yakapin ako. Napakapit ako dito ng mahigpit na hinigpitan din nito ang pagkayakap sa akin.

I feel something strange again para bang gusto kong magsumbong dito ng lahat lahat na parang feeling ko nakakatanda ko siyang kapatid.

"Dont cry baby, shssss.. "Alo nito sa akin. Lalo tuloy akong napaiyak.

Nang kumalma na ang nararamdaman ko. Nahihiyang napakalas ako dito.

"Pasensya na po kayo, nakakahiya naman po nabasa ko ang damit niyo" masuyo nitong pinunasan ang luha sa pisngi ko.

"Ang magandang babae na kagaya mo dapat hindi sinasaktan at pinapaiyak"napangiti ako sa sinabi nito.

"Salamat po Sir, pasensya na po talaga, emotional po kasi nitong mga nagdaang araw"
Iginiya niya ako paupo sa upuan at masuyong tinitigan.

"You know what? You looks like my mom, in a way mapagkakamalan na anak ka niya" he laugh lowly, namula naman ako sa sinabi niya.

" kayo talaga Sir, wag niyo sabihin yan nakakainsulto yan sa mommy niyo na inihambing niyo sa akin" natawa na naman uli ito.

"Kidding aside nagsasabi ako ng totoo"tapos biglang nag seryoso ang mukha nito. Kinabahan ako bigla at naipit ang paglunok ko, nagyuko ako ng ulo ko.

"San mo nakuha ang mga pasang yan Ina, alam kong hindi galing yan sa pagkahulog mo sa hagdan"nag iwas ako ng tingin.

Lumipat muna ang mga sandali bago ako nakasagot.

"Hindi ko masabi po Sir, medyo personal ei" natahimik ito sandali at napabuntong hininga.

"Sige hindi kita pipilitin na sabihin sa akin pero tandaan mo andito lg ako handang tumulong sa'yo" napangiti ako sa sinabi nito.

"Maraming salamat po" napasarap ang kwentuhan namin. Hindi na namin alintana ang isang taong nagmamasid sa amin na may masayang ngiti sa labi. Si Jeffiore Tsivi.

Lumipas ang apat na araw at hindi ko na natiis si Elly na ilang araw ko nang napapansin na paiba iba ang mood.

Kasalukuyan kami naghihiwa ng gulay na pansahog sa lulutuin ng Nanay nito.