Córka Sfinksa

Nowi rycerze

Po pierwsze chcę was przeprosić, że mnie trochę nie było. Wiem też, że poprzedni rozdział był do kitu. Mam nadzieję, że mi wybaczycie. Acha. 5 gwiazdek-nowy rozdział.

Powoli zaczęło do mnie docierać, że leżę na czymś miękkim. Kiedy otworzyłam oczy, okazało się, że widzę... normalnie. Za to głowa bolała mnie niemiłosiernie. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że w moim pokoju jest ktoś jeszcze.
-Ojcze?-spytałam.
Sfinks odwrócił głowę i uśmiechnął się, ukazując swoje białe zęby.
-Nareszcie. Bałem się, że się spóźnimy.-zmarszczyłam brwi.
-Spóźnimy?
-Na szkolenie. Czyżbyś zapomniała o swojej misji?
-Ach!-klepnęłam się w czoło i natychmiast tego pożałowałam, bo zakręciło mi się w głowie.
-Ostrożnie-Sfinks nagle spoważniał-przez pare godzin możesz odczuwać... hmm... efekty uboczne.
-A więc... niaprawdę jestem...
-Zaklinaczką cieni.-dokończył.-Zgadza się. A to prowadzi nas do zadania, które przed tobą postawiłem.

Westchnęłam.

-Naprawdę wyjadę z Żywego Mirażu?-spytałam. Strach, który odczuwałam w lochu, minął.

-Tak. Pojedziesz do tajnego rezerwatu, o nazwie Zaginiona Góra. Pomożesz Rycerzom Świtu zdobyć artefakt, a następnie uciekniesz w nocy. Gavin Rose ci pomoże-powiedział.-Nie możesz nikomu wyjawić, że jesteśmy spokrewnieni-dodał.-Cieszę się dużym zaufaniem wśród naszych wrogów i chcę, żeby tak pozostało.

Kiwnęłam głową. Oczywiście, że nie zdradzę ojca.

-Kiedy wyjeżdżam?-spytałam.

-Pojutrze odbędzie się zebranie Rycerzy Świtu. Pojedziesz tam i następnego dnia wyruszycie do rezerwatu. Jest jeszcze jedna sprawa. Pojedzie z wami dziewczyna o imieniu Kendra. Jest bardzo zaangażowana w działalność wroga. Jej dziadkowie są opiekunami rezerwatu, z którego już zdobyliśmy artefakt.

-Opowiadałeś mi o niej-wydyszałam.

-Tak, to prawda. Jest wróżkokrewna i byłaby nam bardzo przydatna. Zbliż się do niej w miarę możliwości, wybadaj słabe strony.

-Dobrze.-zgodziłam się.-Będziesz ze mnie dumny.

Zaśmiał się.

-W to nie wątpię.