İlk Aşk

1.♡

*Kitabı okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz👼*

Bugün bile tam hatırlayamam ne giydiğimi.Tek hatırladığım şey onun üzerindeki koyu yeşil gömlek ve içinden giydiği siyah baskılı t-shirt.Ah tabi birde hep tercih ettiği siyah dar kotlarından biri.

Onu ilk gördüğümde on iki yaşındaydım.En yakın arkadaşımın evinde karşılaşmıştık.O zamana kadar en yakın arkadaşımın bir abisi olduğunu bilmiyordum.

Ona olan hayranlığım bakışlarımdan belli olmasın diye gözlerimi onun dışında her tarafa çevirmiştim.Dört gözlü kara kuru birşeydim işte.Beni sevmesi fikri gülünç geliyordu bana.

En yakın arkadaşımın -Demet- evinde arkadaşlarımla toplanmış tombala oynuyorduk.O zamanlar tek eğlencemiz buydu.

Kapıdan uzanan başını ilk gördüğümde anlamıştım benim hayatımın bir parçası olacağını...

-Demet bir bakar mısın?

Demet ayağa kalkıp 'Ne var abi' gibisinden homurdanıp onun arkasından ilerlerken ben hala küçük bir kuş gibi çırpınan kalbimin gümbürtüsünü bastırmaya çalışıyordum.

O yaşıma kadar aşkı bilmeyen ben o gün onu ilk aşkımı tanımıştım.
Sonra yanımdaki kızların konuşmasına kulak vermiştim.

Onbeş yaşındaymış.Okulun futbol takımındaymış.

Daha fazla şey öğrenmek için çırpınıyordum ama daha ortaokula giden biri için imkansıza uçuyordum.

-Oya?

Adımı duyduğumda bakışlarımı kapıdan çektim.

-Bir sorun mu var?

Omuz silkip onları sorun olmadığını söylerken bile kaçamak bakışlarla bakmaya devam ediyordum.

***

Onu bir daha görmem iki ay sonra olmuştu.Demet'e ne kadar sık gidersem gideyim bir türlü onu görememiştim.

O günün güzelliğinden mi bilemem ama onu görmem benim için büyük bir sürpriz olmuştu.

Onu bir kafenin camından arkadaşlarıyla şakalaşırken görmüştüm.Bu onu gülerken ilk gördüğüm gündü.

Yudum yudum içmek istemiştim gülüşünü.Yudum yudum içeyimki kanıma geçsindi...

Adı Aras'tı.

Laf arasında Demet'ten öğrenmiştim.Ve şimdi her defterimin köşesinde onun adının baş harfi vardı.

Ansızın gülerken bakışları bana takıldı camdan.Ona baktığımı anlamış olacağından korkup çantama sıkı sıkı sarılıp koşmaya başlamıştım.Ama bunu yaparken yüzümden o aptal sırıtışı silemiyordum.

Kızaran yanaklarım ve titreyen dizlerim sanki bana daha da onu haykırıyordu.

İçimde küçük bir çocuğun umut ışıkları vardı o an.Çünkü o gün onun beni ilk gördüğü gündü.İlk defa yalnızca bana bakmıştı.

Ve ben ilk defa kendimi yerden yükseğe doğru çıkarken bulmuştum.

İşte tüm gece uyumama engel olan ve bende uyuşturucu etkisi yaratan o bakışlar hergün beni eritecekti.

Ama ben yine de gülümseyecektim ona.Ta ki bulutların üzerinden yere çakılana kadar...

Merhaba...Bu benim yeni kurgum.Kurgularda genelde aşkı kullanmayı seviyorum.

Neyse uzatmadan sadece şunu diyorum sizlere.Okuyun...

Vote  istemiyorum sizden.Sadece okumanızı ve kendinizi bulmanızı istiyorum.Ki beğenirseniz zaten size kalmış birşey vote vermek.

Öptüm canlar...