Kalbinizin ilk titrediği anı hatırlar mısınız?Ya da o çocuksu heyecanı iliklerinize kadar hissettiğiniz o anı...
Ya da kısaca ilk aşkınızı mı demeliyim?
Çoğunuzun cevabının evet olacağını biliyorum.
Peki o zaman gelin ve arkadaşının abisine aşık küç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beynim defalarca vücudumun her bir zerresinde dolaşan şeyleri fısıldadı.
İnsanlar gider...
İnsanlar gider.
İnsanlar gider!
Derya kolunu geriye çekip bir şeyler söyledi.Ne söylediğini anlayamayacak kadar büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordum.
Bana uzaktı ama tamamen farkedilmeyecek bir yerde değildim.
Farket beni Aras!
Ancak içimden attığım çığlıklar bir anlığına da olsa onu harekete geçirmedi.
Derya rahatsız olmuş bir ifade ile onun yanından ayrılırken bile bir saniye olsun gözlerim Aras'ın üzerinden ayrılmamıştı.
İlk önce hayal kırıklığından yıkılmış bir insana dönen ifadesi sonra öfkeyle çatılan kaşları...
O an şunu farketmiştim.Ben bulutların üzerinden yavaş yavaş düşüyordum.Biliyordum ki yere çakılmayacaktım.Sadece şimdilik...
Hani sizinde böyle içinizden bir şeyler kopuyormuş gibi oluyor mu?Mesela onu başkasıyla konuşurken görünce göğsünüzün altından yükselen ateş etinizi cayır cayır yakıyor mu?
-Oya?
Kolumdan hafif sarsılınca kendime geldim.Demet kaşlarını hafif çatmış bana bakıyordu.
-Sana seslendim kaç kere duymadın.Ders başlamak üzere.
Ders mi?
Şu durumda ders en son umursadığım şeydi.
Çünkü ben kaybediyordum...
Hayallerim benden giderken ben öylece onları izliyordum.
Siyah kapşonlumun başını geçirip Demet'le beraber yürümeye başladım.
Yürümek sadece eylemdi.Asıl yürümek eylemini anlamlı yapan şey bizim bu eylemi yaparken düşündüğümüz şeylerdi.
Sınıfa vardığımızdailk işim sıraya başımı koymak olmuştu.Her şeyden ve herkesten uzak olmak istiyordum.
Demet sıklıkla yaptığım bu hareketi garipsemedi.Ama ben ilk defa garipsemiştim.
Neden sıraya kapanmak yerine Aras'a bağırıp çağırmıyordum?
