İlk Aşk

3.♡

Merhaba...

Öncelikle duyuruyu yazmayı sevmediğimi söylemek istiyorum canlar.Bu yüzden uzatmayacağım. :))

Biliyorsunuz ki ben şimdiye kadar ki ilk aşk bölümlerine şarkı koymadım.Aslında bunu size bırakmak istedim.Çünkü bu benim değil sizin hikayeniz.

Bu yüzden siz hangi şarkıyı dinlerken 'O'nu  hatırlıyorsanız o şarkıyı dinleyin.Önemli olan sizin hissetmeniz.

Neyi hissetmek istiyorsanız onu dinleyin canlarım.Eğer isterseniz şarkı koyarım yine de.

Hepinizi gözlerinizden öpüyorum...

Vee o zaman yb diyelimmmm 🙌🙌

***

Dayanamıyordum.Tam anlamıyla buydu tüm gerçek.

Dayanamıyordum.

Sırf onu görebilmek için geldiğim okul şimdi bana hapis gibi geliyordu.

Hemde okulun ilk gününden...

Yeni sınıfıma kolumda Demet ve sırtımdaki askeri yeşil çantam ile birlikte girdiğimde herşey beklediğimden iyi gidiyordu.

En yakın arkadaşımla aynı sınıftaydım.Hala adını koyamadığım hislerle ilgi duyduğum çocuğu hergün görecektim.

Sınıfa girdiğimizde herkes biriyle sohbet halindeydi.Ben afallamış şekilde sınıfa bakarken Demet beni çekiştirip bir sıraya oturttu.Kendisi de hemen yanıma oturdu.

O sırada arkamızda oturan kızlardan biri bize seslendi.

-Merhaba.

Demet benden önce kıza karşılık verdi.Kızın sapsarı uzun saçları vardı.Ve bu gerçekten çok hoş görünüyordu.

Kızın gözleri beni bulduğunda gülümsedi.Demet bizi tanıştırmadığını hatırlamış olacak ki hemen bizi tanıştırdı.

-Buse bu benim arkadaşım Oya.Oya bu da Buse.Hadi tanışın kaynaşın.

Gülümseyerek elimi uzattım.Buse de gülümsedikten sonra derin bir sohbete daldık.

***

Okulun ilk günü olduğu için çoğu hocalar bizi boş bırakıyordu.Bizde bundan yararlanarak bolca eğleniyorduk.

Ben aslında insanlarla fazla kaynaşabilen biri değildim.Sürekli birinin beni görmesini beklerdim.Mesela hata yapmaktan korktuğum için insanlara fazla karışmazdım.

Çünkü hata yaparsam insanların benden uzaklaşacağını düşünürdüm.

Kantinde kızlarla oturuyorduk ki birden omzumda bir ağırlık hissettim.Biri kolunu omzuma atmıştı.Yaşadığım şokla donup kalmıştım.Çünkü omzuma kolunu atan tanımadığım bir erkekti.

-Selam kızlar!

Benimle arasındaki mesafe beni rahatsız etsede o anki şokla birşey diyemiyordum.

-Sen sabahtan beri nerdesin Alper?!

Buse'nin söyledikleriyle çocuğu tanıdığını anladım.
Bu biraz daha içimi rahatlatsa da kendimi rahatsız olmaktan alıkoyamadım.

-Ya kızım ne yapayım?Babam yine bir iş kitledi.Okula bile anca geldim.

Buse gözlerini devirdi.Demet'in sandalyesine biraz daha yaklaşarak konuşmaya devam etti.