***
Zaman bize verdiği armağanları geri almasını biliyordu.Ama biz bu armağanları değerlendirmesini bilemiyorduk.
Aslında tümüyle basitti olay...Sadece gerçekçi olmak meseleydi.
Ancak ne gerçekçi olacak kadar açık fikirli ne de gerçekten sahip çıkacak kadar merhametliydik.
Kafamdaki soru işaretleriyle sırama oturmamın hemen arkasından Demet ve Buse sınıfa girmişlerdi.
Demet her ne kadar bana göz ucuyla bile bakmasada Buse hızla yanıma gelmişti.Kollarını bana sardı.
-Oya?Nasılsın?
Sarılmasına karşılık verdim.
-İyiyim.Sen nasılsın?
-Ne zamandır görüşmüyoruz.Özledim seni.
-Bende özledim.
Bir süre ikimizde sustuk.Buse bir elini koluma koyup konuşmaya başladı.
-Merak etme.Sadece biraz kırılmış sana ondan böyle yapıyor.Aranızdaki buzlar erir kısa zamanda.
Onu başımla onayladım.Kısa bir süre sonra yapayalnız kalmıştım yine.
Yapayalnız ve kimsesiz...
O an gerçekten Aras'ı görmek istedim.Aras yanımda olmalıydı.Beni bir ton insanın içinde bırakmamalıydı.
Yalnızlığımı varlığıyla anlamlandırmalı ve beni dipsiz hüzünden kurtarmalıydı.
İlk derslere hocalar girmemişti.Bu sebeple teneffüs olduğunda fazla vakit kaybetmeden Aras'a mesaj atmıştım.
Kısa bir süre sonra onunla okulun arkasındaki eski duvara yaslanan bank yapılmaya çalışılmış sıranın önündeydik.
Ağlamamak için sıktığım dişimle beraber konuşmaya başladım.
-Aras...Ben Demet'i kaybettim.
Aras'ın elalarından bir şaşkınlık geçti.Sanki o da benim gibi ne yapacağını bilememişti.
Bakışlarını etrafta gezdirdi.Ve kimsenin olmadığından emin olduğu bir zamanda ellerini omuzlarıma koyarak beni kendisine çekti.
Yaşadığım şaşkınlık tüm hüznümü baskılarken hareketsizce bekledim.Kalbimin sesi kulaklarımı sağır etmek istercesine gümbürdüyordu.
Nefes?
Nefes alamıyordum...
Nefesim bir adım ötede ellerini belime sarmıştı.
-Sen üzülme.Buluruz bir yolunu.
Birşey diyemedim.Ama içimden söylediklerim söyleyemediklerimin yanında hiçbir şeydi.
Bir süre benden ses çıkmayınca beni biraz kendinden çekti.
-Neden cevap vermiyorsun?
Ondan biraz ayrılmış olmanın verdiği rahatlıkla gülümsedim.
-S-sadece çok üzüldüğümden konuşamadım.
Aras gülümseyip burnumu sıktı.
-Kızarınca çok tatlı oluyorsun.
Utançla bakışlarımı yere eğdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Aşk
Chick-LitKalbinizin ilk titrediği anı hatırlar mısınız?Ya da o çocuksu heyecanı iliklerinize kadar hissettiğiniz o anı... Ya da kısaca ilk aşkınızı mı demeliyim? Çoğunuzun cevabının evet olacağını biliyorum. Peki o zaman gelin ve arkadaşının abisine aşık küç...
