İlk Aşk

8.♡

Birileri demiş ki;

Birinin sizi sevmediğini hissediyorsanız o kişi sizi sevmiyordur.Tek yanılmayacağınız his budur...

Ama ben onun beni sevmediğini bilmeme rağmen mutluydum.Beni sevmiyordu ama eninde  sonunda bana gelecekti.

Öyle değil mi?

Ah!

Hiç sanmıyorum.

Aras'ın bana gülümsememi söylemesinin üzerinden tam iki  ay geçmişti.

Ve ben hala onun söylediklerinin sarhoşluğuyla dolanıyordum etrafta.

Ruhumu saran neşe yüzüme yansımıştı.Aşırı bir neşe vardı çevremde.

Onun ağzından çıkan bir iki kelime benim bütün dünyamı renklendiriyordu.

-Önümüzdeki ay okul kapanıyor gençler.Neler yapacaksınız?

Mehmet'in sorduğu soruyla birlikte merakla Demet'e baktım.Demet'in nereye gideceğini bilmek Aras'ın nereye gideceğini bilmekle eş değerdi çünkü.

İlk konuşan Hazal oldu.

-Ben Antalya'ya kuzenlerimin yanına gideceğim.Ahh!!Bekleyin beni güneşli günler...

Kendinden geçmiş gibi konuşan Hazal'a güldükten sonra Mehmet ve Buse'yi de dinledik.

En sonunda merakla beklediğim kişi yani Demet konuşabilmişti.

-Bende galiba Ayvalık'a gideceğim.

Peki Aras?

Dudağımı dişlemeye başladım.Aras Ayvalık'a giderse onu göremezdim.Bu berbat ötesi bir durumdu.

-Ee diğerleri gelmeyecek mi?Abin falan?

Alper benden önce davranıp sormak için kıvrandığım soruyu sormuştu.

-Sadece sen mi gideceksin?Yoksa ailecek mi gideceksiniz?

Meraklı bakışlarım dikkatle Demet'teydi.

-Abim gelmeyecek sadece.Sınava hazırlanıyor çünkü.

Bu cümlenin hemen arkasından muhabbet dağılıp gitmişti.

Bakışlarımı karşıma çevirdiğimde bir anda bir çift gözü beni izlerken gördüm.

Daha önce farketmediğim bir çift gözdü...

Benim ona baktığımı farkedince bakışlarını kaçırıp ayağa kalkıp olduğu yerden uzaklaşmaya başladı.

Taktığı garip gözlükleriyle uzaklaşırken tek yaptığım öylece arkasından bakmak olmuştu.

***

-Oya!Müdürün odasına git derhal!

Ayağa yavaşça kalkıp kapıya doğru yönelirken Demet'e üzgün bir bakış attım.

Hadi ama ne var dersi dinlememiş ve altı kez uyarılmışsam...

Oflayarak müdürün odasına küçük küçük adımlarla ilerlemeye başladım.

Müdürün kapısının önüne geldiğimde korkmak yerine rahat bir duygu içindeydim.

9. sınıfların arasında birinci olduğum için bana uzaklaştırma ya da disiplin cezası verebileceğini sanmıyordum.