İlk Aşk

10.♡

Medya-Aras

-Alper?

Kendimin bile zar zor duyduğu sesim, Alper'de sanki elektrik çarpmışcasına etki yaratmıştı.Kaşlarını hüzünle çatılmış ve hemen sonrasında önündeki arabaya binmişti.Direksiyondaki adam arabayı çalıştırdığında hala yolun ortasında dikiliyordum.

Alper'in olduğu araba yanımdan geçip giderken ben hala olduğum yerde bekliyordum.

Alper neden koli taşısındı ki?

Kafa karışıklığıyla beraber evime doğru yürümeye başladım.Ancak bu Alper'den çok Aras ile ilgili bir kafa karışıklığıydı.

Bir günde herşeyin birbirine karışması beni bunaltmıştı.Sonunda evime ulaştığımda herşeyin daha iyi olacağını biliyordum.

Çünkü iki gün boyunca okul yoktu.Aras'ı görmeyecektim.Onun beni sevmeyişlerini görmeyecektim.

Akşam ailecek masaya oturduğumuzda aileme lens kullanmak istediğimi söylemiştim.Annem ve babam ilk başta şaşırsalarda pek birşey demediler.

Hatta karşı çıkmalarını bile bekliyordum biraz.Ama onlar dediğime onay vermişlerdi.

Ertesi gün annemle beraber lensimi almıştık.Ordaki görevli nasıl kullanacaģımı anlatırken ben hala kendimi Aras'a nasıl beğendireceģimi düşünüyordum.

Bu çok rezil bir durumdu.

Kalbi dolu olan birinin kalbinde kendime yer bulmaya çalışıyordum.

Haftasonunu büyük bir merak içinde bitmesini bekledim.

Ancak asıl olay pazar akşamı gerçekleşmişti benim için.
Çünkü interneti açtığımda ilk karşılaştığım şey şu olmuştu.

Aras Demir sizi arkadaş olarak ekledi!

Vakit kaybetmeden isteği kabul ederken kalbim ağzımda atıyordu.Sevinçten yerimde duramamış ve ayağa kalkıp odada üç beş tur bile atmıştım hatta.

Tüm gece uyuyamamıştım sevinçten.Hani böyle ansızın gereksiz şeylere gülümseme durumu var ya o berbattı.

Sabahlara kadar tavana gülümsemiştim.

Kirpiklerimin arasındaki Aras uyumama engel olmuştu.Ama ben bir saniyesinden bile rahatsız olmamıştım.

***

Ertesi gün erkenden uyanıp saçımı salmıştım.Kıvırcık saçlarımı kabarmaması için bir güzel kremlemiştim.

Hayatım boyunca makyaj nedir bilmeyen ben kirpiklerime rimel sürmüştüm.Dudağıma annemin kuruyan dudaklarım için aldığı çilekli nemlendiriciyi sürmüştüm.

Aynanın karşısına geçtiğimde karşımda yeni bir "ben" vardı.Gözlüklerim çıkınca gözlerim artık daha belirgin olmuştu.

Ama gözlerimde eksik bir duygu vardı sanki.Bu duyguyu anlayamayacak kadar küçük olduğunu biliyordum.

Bu yüzden aynanın karşısında daha fazla oyalanmadan okula gitmek üzere yola çıkmıştım.

Tam mahalledeki bakkalın önüne geldiğim sırada birinin bana seslendiğini duyup arkama baktım.

Demet birkaç adım geriden bana sesleniyordu.Bakkaldan çıkmıştı.

Yanıma geldiğinde gözlerine inanamıyormuş gibi bakıyordu.