Kalp Atışı

Karanlık Dünyam

Ben Eylül. Eylül Erdem. 28 Yaşındayım. 12 yıl önce Annem trafik kazasında hayatını kaybetti ve Babam başka bir kadınla evlenip hayatına devam etti. Ya ben? Ben öyle devam edemedim. Üvey Annem olacak kadın bana eziyet çektirip yinede Babamın gözünde bi Melek'di. Üvey kardeşim ise hep benden daha üstündü. Ama onu suçlamıyorum. Çünkü bunun sorumlusu Babam ve o Kadın. Bi gün Babam o Kadına uyup beni Babaanneme, Marmarise, götürüp orda bıraktı. Yani kısacası beni evlatlıktan reddeti. Evet sadece o kadın yüzünden! Başta ordaki herkese soğuk davrandım. Sonra Babaannem okula gitmeme zorladı beni. Ben ama ısrarla gitmemek de kararlıydım. Ama sonra baktım ki okula gitmesem Babaannem beni rahat bıramıcak ve öylelikle okula başladım. Başta sevmesemde okuluma sonradan alıştım. Ilk gün Esmanın yanına oturdum. Esmayı bi kaç gün önce tanımıştım. Onu bi kaç kızın elinden kurtarmıştım ve o da zaten o zamandan beri 'Kahramanım' diye peşimi bırakmıyordu. Bi yıl geçti ve okula daha da bağlandım. Ve bi oğlanla tanıştım. Ismi Ali Asaf. Benden üç yaş daha büyük ve haliyle daha büyük sınıfa gidiyordu. Başta çok ters davransak da sonradan birbirimize bağlandık. Taki... Taki Babaannemin ölümüne kadar. Babaannem kanserdi. Bunu bana ameliyattan 2 hafta önce demişti. Ve ameliyata da Baharın Babası girmişti, Sinan Bey. Bahar sınıfdan Esma'nın yanında en iyi arkadaşımdı. Ama o ameliyattan sonra her şey değişti. Bence o ameliyatta bir şeyler ters gitti, ama örtbas sayesinde herkes normal bi ölüm zannediyordu. Ben hariç. O ameliyattan sonra Bahardan nefret ediyordum. Ve sonra Ali bunların hepsini ögrendi. Ama çok geç kalmıştı. Çünkü ben Istanbula dönüyordum... Şimdi ise doktorum. Evet başardım. Doktor olmayı başardım! Çünkü Babaannemin son isteği doktor olmam dı. Yani her şey onun için. Bide tabi ki... Intikam için! Babaanneme o gün ne oldu öğrenmeden bu işin peşini bırakmıcamda!