The Legendary Princess

35 Change

Cassandra's P.O.V

"Putangina! Putangina! nakakagago!!!nakakagago!!!" paulit ulit na usal ni Jayce habang nakayakap saakin.

Dahan dahan ko namang hinahagd ang likod niya habang nakayakap nang mahigpit sakanya.

Nakita ko naman na napaluhod si Catastrophy at dahan dahan siyang umiiyak. Lumapit naman sakanya si Gray na umiiyak parin at naiyakap siya.

Iyak kami nang iyak.................

Nasasaktan ako. Sobrang sakit nang nararamdaman ko. Kahit na hindi ako yung nawalan ramdaman ko parin ang lungkot nila.Yung sakit na nararamdaman nila.

Dati rin.Dati rin inakala kong patay na ang mga magulang ko o iniwan nila ako. Hindi ko nga alam kung bakit umasa parin ako na baka buhay parin sila at hinahanap din nila ako. Pero nagpapasalamat pa rin ako kasi nagawa kong umasa. At dahil sa pagasa na iyon nahanap ko ang mga taong hinahanap ko. Ang mga taong mahal ko.

"T-tmahan ka na.......... J-jayce.... a-andito lang ako para sayo.... a-andito pa kami.." sabi ko kay Jayce

Sa totoo lang biglang gusto ko nalang siyang yakapin at paiyakin habang nakayakap saakin nang matapos kong marinig ang nangyari sa mama niya. Hindi ko alam pero, sa tingin ko pagkatapos nito ay hindi ko na siya hahayaang magisa. Parang gusto ko na palagi nalang akong nandyan para sa kanya, palagi siyang kasama, palagi siyang napapasaya. Gusto ko na ako ang nasa tabi niya sa mga paghihirap na nararanasan niya at sa saya na ibinibigay sakanya.

I think im inlove with him.........

"Pls....... Wag ka nang umiyak.. n-nasasaktan din kasi ako sa n-nangyayari s-sayo."sabi ko at inalis ang pagkakayakap sakanya. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at pinunasan ko ang luha niya gamit ang thumb ko.

Hindi ko na natiis at inalis ko siya duon...

Nakita ko namang tigiisa kaming nagsialisan duon.

WITH PAIRES.

Dinala ko si Jayce sa loob nang enchanted tree at duon umupo kami sa isang bench.

Patuloy parin ang pagiyak niya. Swerte namin at wala masyadong estudyante ang mga nakakalat sa hallways at sa daan kung saan kami dumaan.

"Tahan na Jayce......Please.... wag Ka nang umiyak. Hindi magugustuhan nang mama mo pag nakita ka niyang  ganito.... Wag ka nang umiyak...." sabi ko. Alam kong lala lang siyang maiiyak dahil sa mga pinagsasasabi ko pero kasi....Yun lang ang masasabi ko sakanya ngayon.

"S-sobrang s-sakit C-cassandra...A-akala ko n-nawala na e-eh. Y-yun p-pala nandito p-parin sa l-loob ko."sabi niya habang himikbi pa."Buong buhay ko pinipilit kong hindi makalimutan ang boses ni mama, ang bango niya,ang ugali niya, ang mga facial expressions niya pag binibiro namin siya ni daddy at higit sa lahat yung mga memories na ginawa namin na magkakasama.....Bilang isang pamilya... Ansakit lang isipin na sa isang iglap namatay siya.Namatay siya para saakin!!! nakakagago!!! ansakit! Kasalan ko to! Kasalanan ko!!!! kung di dahil saakin ay di mamatay si mama!!" sabi niya at lalo pang napaiyak.

Inalis ko naman ang pagkakayakap niya saakin at iniharap ang mga mata niya saaakin.

Matutunaw yata ako..........

"Look.....Hindi ko gustong makita kang nagkakaganyan. At sigurado akong ayaw din nang mama mong makita kang ganyan."sabi ko at muling pinunasan ang mga luha niya."please Jayce.... Nasasaktan akong makita kang ganyan.Pero mas nasasaktan ako na isiping magkakaganyan ka araw araw. Please...... Please lang....Nagaalala ako sayo! Hindi ko alam pero.... Pero ayoko! Ayokong nagkakaganito ka! Naiinis ako! Nabwibwisit! Nalulungkot! Alam ko na masakit sayo na mawala ang mama mo. Pero wag mong sisisihin ang sarili mo dahil lang sa inaakala mo na ikaw ang dahilan nang lahat nang ito.Nang nangyari sa mama mo."