I'm Okay [NCT Yuta Fanfic] (COMPLETED)

三十三

Yuta

"bakit mukhang kinakabahan ka? natatae ka ba? i have wipes here" siniko ko no'n si Momoka dahil sa sinabi niya pero tumawa lang siya "kalma! Tell me if ayaw mo nang tumuloy. ako bahala kay mama"

"we're going back to Japan. 'yun lang ang gusto ko" sabi ko naman atsaka siya tumango no'n "I'll just go to the rest room" tumayo ako no'n pero narinig ko pa ang ate ko mag salita

"ha! sabi na natatae ka talaga!" inirapan ko siya no'n sabay iling at nag lakad na papuntang rest room. babalik nalang ako ng Pilipinas kung gusto ko na ulit maalala lahat. hindi ko nga alam kung maaalala ko pa ba 'yung nangyari saakin during my highschool days

sobrang nakaka-frustrate

"sorry" napatingin ako 'dun sa nakabangga ko at nanlaki ang mata niya nang makita niya ako. tatakbo na sana siya no'n pero hinila ko ang kamay niya "aalis na nga ako! ayoko nang mangialam pa sainyo!"

"huh?" kumunot ang noo ko no'n dahil sa sinabi niya "kakilala kita?" tanong kong muli sakaniya at nakita ko rin ang pagtataka sakaniyang mukha at nawala rin ang tense sa kaniyang muscle

"hindi mo ako kilala?" umiling ako bilang sagot sa kaniyang tanong at nakita ko ang pag ngiti niya pero parang may bumabagabag sakaniya dahil she don't look so good "good! 'yan 'yung gusto kong mangyari. pwede bang lahat kayo hindi na ako maalala? pagod na pagod na ako" nakita ko ang nangingilid na luha sa mga mata niya nang sabihin niya 'yon

"they said i got shot at the back na naging dahilan kung bakit nawala 'yung memories ko bago pa 'man ako mag highschool. my memories got stuck before entering highschool" she dropped her gaze at parang ang lalim ng iniisip niya

"then you really don't know me?" tanong niya kaya tumango ako "hindi mo kilala si Dean? even Sydney or Ria? even Mint?"

"Dean? sabi nila kaibigan ko siya nung highschool. we're even talking through phone nang malaman niya 'yung nangyari saakin. I even know Sydney and her friends. I can't remember any memories with her but I know her. alam ko rin na naging girlfriend ko siya back then pero 'yun lang ang alam ko. also, walang nag banggit saakin tungkol sa Mint na pangalan"

nanlaki muli ang mata niya no'n atsaka ako hinila sa hindi mataong lugar dito sa airport "Yuta, kilala mo ba si Ten?" tumango ako no'n at ganoon parin ang expression niya. parang gulat na gulat siya

" 'teka nga miss. hindi ko maintindihan kung bakit ganyan ang expressions mo. hindi ako marunong mag basa ng expression okay?"

"I'm Mina. I was your classmate in highschool. I mean, not just your classmate. a very close friend"

kumunot ang noo ko no'n matapos niyang magpakilala "i still can't remember you"

bumuntong hininga siya no'n sabay hilamos ng palad niya sa kaniyang mukha at tumingin muli saakin pero tumulo na ang luha niya kaya medyo nag panic ako dahil baka isipin ng mga tao dito ay ako ang nag paiyak sakaniya "Yuta, pagod na pagod na ako. hirap na hirap na akong mag tago sainyong lahat"

hindi ko alam kung anong gagawin ko kaya pinat (pat) ko ang likod niya para gumaan ng kaonti ang pakiramdam niya "pwede bang sabihin mo saakin? feeling ko mawawala na ang burden na matagal mo nang tinatago kung sasabihin mo na 'yung bagay na natatakot kang sabihin"

"tama, aalis naman na ako. hindi niyo na ako magugulo"

flashback (author's point of view)
⚠️ TRIGGER WARNING ⚠️