One day (dutch Niall Horan)

Chapter 7

*Nikki's pov*

Ik zie dat hij er moeite mee heeft om het te vertellen. Er gaat een schuldgevoel door me heen, waarom wil ik het zo graag weten. Alsof zijn leven mij iets boeit? Blijkbaar wel. Hij kijkt me aan met zijn mooie blauwe ogen. En dan voel ik ineens zijn lippen op die van mij. Ik weet niet wat ik moet doen. Aan de ene kant wil ik hem weg duwen. Maar ik word eigenlijk wel rustig. Zijn lippen zijn zo zacht..

*Niall's pov*

Ik merk dat ze gespannen is. Maar uiteindelijk kust ze terug. Waarom voelt dit zo goed? Uiteindelijk trek ik terug en kijk haar aan. Ze moet glimlachen en blozend kijkt ze naar beneden. Ze is zo schattig. Na een tijdje wil ik alles aan Nikki uitleggen maar ze onderbreekt me. Ze zegt

'Als je de behoefte niet hebt om mij het te vertellen, moet je het ook niet doen. Zeg het maar wanneer je er klaar voor bent.'

Wat is ze toch lief.

*Nikki's pov*

Na nog een tijdje te hebben gepraat over koetjes en kalfjes, heb ik Niall weggestuurd. Het was tijd om naar bed te gaan en no way dat hij zo blijven. Hij was een beetje teleurgesteld maar hier moet hij het maar mee doen. Toen ik in bed lag kreeg ik nog een bericht. Ik zag dat het Niall was en kreeg gelijk vlinders in mijn buik.

Ik kom je morgen om 8 uur ophalen voor school babe. -Niall x

Het is een bevel, maar ik heb niet heel veel keus. Aangezien mijn fiets ergens langs de weg staat in ik heb geen idee waar.

Zie je dan. -Nikki x

Na een tijdje val ik in een diepe droomloze slaap.

*wekker gaat*

'Nik, kom je uit bed. Er is iemand voor je.' Ik kijk snel op mijn wekker en zie dat het al tien voor acht is. Shit, shit, shit. Ik trek het jurkje aan die ik klaar had gelegt en gris mijn make-up tasje van mijn bureau. Snel ren ik naar de badkamer en gooi een plens water in mn gezicht. Niet dat ik er dan wakkerder uit zie maar het gaat om het idee. Ik borstel mijn haar nog even snel door en haal mijn hand door mijn blonden lokken. Ik ren als een gek naar beneden en vergeet een tree. Boem! Daar lig ik dan, lang uit in de gang. Als ik de herkenbare witte alstars zie schaam ik me dood. Niall helpt me opstaan en als we elkaar aankijken schieten we in de lach. Ik loop naar de keuken en pak snel een appel. Ik geef mijn moeder een kus op de wang en ze fluisterd nog in mijn oor

'Heb jij niet wat uit te leggen straks?'

Ik bloos en loop snel naar Niall toe. Hij doet de voordeur open en wenkt dat ik eerst moet. Als hij de deur achter zich dicht slaat, komt hij naast me lopen. En slaat een arm om mijn middel.

'Lady's first' Fluister hij in mijn oor.

Er floept een genante giegel uit mijn mond. En daarna schatert Niall van het lachen. Ineens hoor ik hard getik op het raam, en met een schok draai ik me om. Ik was even vergeten dat mijn moeder dit allemaal kon zien. Daar staat ze dan voor het raam, met een grijns op haar gezicht en ze knipoogt naar me. Oh my god, ik kan wel door de grond zakken. Waardoor Niall nog harder moet lachen. Snel stap ik in de auto. Ik pak mijn make-up tasje en probeer mascara bij me zelf op te doen.

'Babe, doe dat nou niet. Je bent perfect zonder. Het is alleen maar troep wat je op je gezicht smeert.' Zegt Niall.

Het is lief, maar toch haal ik mijn schouders op en probeer mijn spiegeltje recht te houden.

'Oke dan, als jij je zo comfortabel voelt' Zegt hij ietsje geiriteerd.

Onze eerste lessen zijn verschillend. Dus als we op school zijn geef ik hem een snelle kus op zijn mond, en loop naar Eleanor toe. Die me vragend, maar toch ook boos aankijkt.

'En wat heeft dit te betekenen?!' Zegt ze boos

Ik ken haar nog maar twee dagen, maar het voelt als een eeuwigheid.

'El, doe rustig. Wat zijn verleden ook was, hij is nu veranderd. En ik geloof hem.'

'Oke dan, als jij hem geloofd geloof ik jou. Maar kijk alsjeblieft uit. Ik vertrouw hem nog steeds niet.'

'Ja ik kijk uit El'

We lopen samen naar de les. Als we er zijn zie ik een schattige jongen staan, met aardig lang haar. Hij geeft Eleanor een kus. Dus dit is Louis.

'Nikki, dit is Louis. Louis, dit is Nikki' Zegt El.

We geven elkaar een hand, en lopen dan met zn drieen de les in.

Na een tijdje gaat de bel en kan ik Niall weer zien. Ik kan hem nergens vinden, dus besluit ik maar vast naar mijn kluisje te gaan. Ik doe mijn kluisje open, en ineens voel ik twee handen voor mijn ogen. Ik draai me om en zie de glimlach van Niall. Ik moet ook lachen en geef hem een kus, een lange kus.

'Dus zijn we nu een stel..?' Vraagt hij blozend

Aahg, wat schattig. Ik geef hem weer een kus.

'Dat vat ik op als een ja' Zegt hij.

Ik geef hem nog snel een kus, en we lopen hand in hand naar de volgende les.

Ik voel me zo gelukkig.