One day (dutch Niall Horan)

Chapter 31

*Niall's pov*

Nikki zou even een luchtje scheppen, en ze is nu al een kwartier weg.. Schuldgevoel kruipt in mijn lichaam.

'Lou, kom mee naar buiten. Ik ga kijken waar Nikki blijft!' Schreeuw ik in Louis oor.

'Shit, waar blijft ze?!'

Ik zie Louis bedenkelijk kijken, ook heeft hij een bezorgde frons in zijn voorhoofd.

'Kom Lou! We gaan mee naar buiten. Ik word een beetje ongerust nu!' Zegt Eleanor gestrest.

...

We lopen naar buiten en ik kijk paniekerig om me heen. Nikki is nergens te vinden. El en Lou raken nu ook in paniek.

'Oke jongens, rustig blijven. Als jullie die kant op gaan, dan ga ik die kant op' Zeg ik wijzend en zo kalm mogelijk.

Eerst loop ik een steegje in, maar al snel merk ik dat ik aan het rennen ben. Als ik alle steegjes doorzocht heb, ren ik terug naar de discotheek. Nikki is nergens, maar dan ook nergens te vinden. Het is alsof ze van de aardbodem is verdwenen..

Ineens hoor ik een gil. Het komt bij het steegje vandaan waar Eleanor en Louis naar toe liepen. Ik trek een sprintje naar het steegje toe. Als ik de hoek om wil lopen, word ik bijna omvergeduwd door een zwarte schim. De schim rent snel door.

'Kijk uit waar je loopt man!' Hoor ik nog in de verte.

Ik ken die stem ergens van..

Ik loop de hoek om, en zie Louis in paniek aan de telefoon, en Eleanor zit geknield op de grond bij iemand.

Nikki.

Nikki?!

Ik heb het gevoel alsof ik moet flauw vallen. Alsof de grond onder mijn voeten verdwijnt. Mijn hele wereld ligt daar bewusteloos.op de grond. En ik sta hier, spring levend. Dit is niet mogelijk. Ik word wakker geschud door het geschreeuw van Eleanor.

'Niall! Doe iets!' Zegt ze huilend en in paniek.

Ik kniel neer bij Nikki. Ze ligt in een grote plas bloed, en reageert niet meer. Ik zie dat het bloed bij haar buik vandaan komt.

Nee, nee, nee. Dit kan niet waar zijn. Dit is een droom. Nee, dit is een nachtmerrie! Ik trek mijn jas uit en knoop die om Nikki's borst. Niet dat het veel zin heeft. Want ze ligt hier waarschijnlijk al een kwartier.

Godver! Ik had d'r nooit mee moeten nemen. Dan had ze nu op de bank gelegen met een dekentje en een zak ships. Huilend, de titanic gekeken. Godver, dit is mijn schuld! Een hard geluid bevind zich een weg door mijn oren.

'Nikki! Word wakker alsjeblieft' Zeg ik huilend terwijl ik over haar hand wrijf.

Ik merk dat iemand mijn schouder vast pakt en me aan de kant duwt. Ambulance personeel? Hoe? Wanneer?

'Ik heb ze net gebeld Ni' Zegt Louis geschokt. Hij heeft een huilende Elanor in zijn armen.

Ik knik en kijk toe hoe de ambulance broeders Nikki op een brancard leggen, en haar de ambulance in schuiven.

'Ga jij maar met de ambulance mee Ni, wij komen zo snel mogelijk naar het ziekenhuis!' Zegt Louis.

Het enige wat ik kan is knikken. Alsof ik mijn tong verloren ben. Ik stap in de ambulance en neem plaats naast de brancard. Nikki ligt er levenloos bij, wat erg logisch klinkt als je net bent neergestoken. Ik pak Nikki's hand. 'Je kunt dit Nikki, hou vol' fluister ik meer tegen mezelf dan tegen Nikki. Ik kijk naar haar wit weggetrokken gezicht. Ik vind het verschrikkelijk om haar zo te zien.

Ik zie dat ze langzaam haar ogen opent. Ook opent ze haar mond, om iets te zeggen. Maar ze is niet sterk genoeg, en haar ogen vallen weer dicht..

___________________________

Omg jongens!!! 1,1K!!!! Jullie zijn geweldig!!!!!