One day (dutch Niall Horan)

Chapter 32

*Nikki's pov*

Het is donker. Ik weet niet waar ik ben. Ik probeer mijn ogen te openen, maar ineens is daar fel licht. Mijn ogen schieten weer dicht. Ik zie Niall voor me, hij glimlacht. Maar zijn gezicht word wazig en hij verdwijnt langzaam. Ik zie Louis, Eleanor, Perrie en Zayn. Ook zij verdwijnen langzaam. Daarna zie ik mijn ouders. Ze lachen en hebben het naar hun zin. Ze zitten in een restaurant. Maar dan verdwijnen ze in een wazige schim. En nu zie ik Liam. Hij heeft een enge grijns op zijn gezicht, en iets glimends in zijn hand. Ik probeer te gillen, maar er komt geen geluid uit mijn mond. Ik probeer weg te rennen, maar het is alsof ik zit vastgeplakt aan de grond. Liam komt steeds dichterbij, en ik word steeds banger. Hij staat nu voor me en ik voel een steek door mijn buik gaan. Er komt een hoge piep in mijn oren en ik zak in elkaar. Het enige waar ik aan kan denken is het kind. Ons kind..

Ik schrik wakker en voorzichtig open ik mijn ogen. Ik merk dat ik bezweet ben. Het eerste wat ik zie is het bezorgde gezicht van Niall. En daarna de gezichten van mijn vrienden. Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar dan gaat er een steek door mijn buik.

'Rustig aan Nik, blijf maar gewoon liggen' Zegt Niall ongerust.

'Wat is er aan de hand? Waar ben ik?' Zeg ik verwarrend.

'In het ziekenhuis, we waren in die, die nieuwe discotheek, en jij ging even naar, naar buiten

en, en toen kwam je niet meer terug en Louis en Eleanor vonden jou en, en, en..' Zegt Niall hakkelend.

Ik kijk hem verward aan.

'Nik, ik en Eleanor hebben je gevonden, je lag in een steegje, en er lag allemaal bloed om je heen' Zegt Louis terwijl hij Niall aan het troosten is.

'Liam' Is het enige wat ik uit kan brengen.

Ik zie hoe Niall's hoofd langzaam rood aanloopt. Hij staat woest op, en zijn stoel klappert naar achteren.

'De klootzak, godverdomme! Ik vermoord hem, ik zweer het je! Ik draai z'n nek om! Godverdomme!' Schreeuwt Niall uit.

Louis probeert hem te kalmeren, en duwt 'm terug is de stoel. Niall gehoorzaamd, en gaat zitten. Dan barst hij in tranen uit. Ik schrik er van, wat is er aan de hand? Ik leef toch nog?

Louis wil iets zeggen, maar word onderbroken door, ik denk een dokter, die binnen komt lopen.

'Zo mevrouw Hilds, u bent wakker. Ik ga even controleren of alles nog werkt.' Zegt hij.

Hij duwd mijn oogleden om hoog, en schijnt in mijn ogen met een fel lampje.

'Nou, dat ziet er prima uit. U bent alleen ontzettend veel bloed verloren. En helaas ook uw kindje. Het spijt me zeer. U mag morgen weer naar huis, maar we moeten straks nog wel even een afspraak maken voor een controle, en de hechtingen in uw buik. Fijne dag verder' En weg was hij.

Mijn hart stopte een paar seconde bij de zin:

"En helaas ook uw kindje" Is mijn kindje nu dood? Ben ik niet dood? Is dit een droom. Dit kan toch niet echt zijn. Er zat een paar uur geleden nog iets levends in mijn buik. En dat is nu weg? Doordat Liam mij heeft neergestoken?

*Niall's pov*

na een tijdje zijn de tranen gestopt, en de dokter is weg. Nikki kijkt emotieloos voor zich uit.

'Nikki?' Vraagt Perrie voorzichtig.

Nikki draait haar hoofd naar Perrie, maar zegt niks.

'Wij laten jou en Niall wel even alleen goed?'

Ze zegt niks en draait haar hoofd weer terug, ze kijkt weer voor zich uit.

Perrie, Zayn, Louis en Eleanor staan op en verlaten de kamer. Ik zeg ze gedag en vertel dat ik ze later op de dag nog wel even zou bellen.

Ik kijk naar Nikki. Haar gezicht is wit wegegetrokken, nog steeds emotieloos.

'Nikki, zeg dan iets' Zeg ik wanhopig.

'Wat wil je dat ik zeg dan?!' Snauwt ze.

Ik schrik er een beetje van. Ze gaat op haar zij liggen met haar rug naar me toe. Ik zie dat haar schouders schokken. En ik hoor dat ze haar neus ophaalt. Ik loop om bed heen, en zie dat Nikki aan het huilen is. Ik schuif d'r opzij en ga naast haar liggen. Ik pak haar stevig vast, en trek d'r in een knuffel, uiteindelijk huilt ze met lange halen.

'Het is w..ww...eg.. Ons kindje is er niet meer' Zegt ze huilend.

Ik probeer Nikki te kalmeren en wrijf met mijn hand over haar rug. Ik fluister lieve woordjes in haar oor, en ik merk dat ze rustig word. Na een tijdje zo te liggen, valt Nikki in slaap..