One day (dutch Niall Horan)

Chapter 29

*Niall's pov*

Ze kijkt me met grote betraande ogen aan. En het breekt mijn hart.

"Ni, ik weet wel als we 'het' houden, dat dat geen optie is. En dat het nu nog maar een boontje is. Maar ik ga iets levends niet vermoorden. En, en, en..."

Ze kan niet meer uit haar worden komen.

"Nikki, als jij het kind wil houden. Dan houden we het. Wil je het niet houden, dan houden we het niet.. En ik wil je niet bang maken, maar als dit kind gemaakt is op jouw verjaardag, dan is het al 3 maanden oud.."

Nikki's ogen worden nu nog groter, als dat nog mogelijk is..

"Maar Ni, als we het kind willen houden, hoe gaan we dat dan betalen? Ik ben net klaar met school, en werk af en toe in een bloemenwinkel, en jij? Hoe kom je eigenlijk aan dit huis?"

Ik begin te blozen..

"Mijn vader.. Ondanks dat we heel weinig contact hebben, betaald hij dit huis voor me.. Hij wil niet dat ik op straat kom te staan."

"Wanneer ga ik je ouder eigenlijk ontmoeten?"

"Nikki, niet nu. Begin er alsjeblieft niet over"

Ze wil verder gaan, maar als ze mijn gezicht ziet stopt ze.

"Dus je vader zou ook wel dingen voor het kind willen betalen?"

"Dat weet ik niet, maar ik kan vragen of ik bij hem mag werken.. Dan krijg ik genoeg betaald om voor jou, en het kind te zorgen.."

"Dat zou geweldig zijn"

Ik zie de twinkeling in haar ogen en ik voel gewoon dat we dit kind moeten houden.

"Nikki, ik denk dat ik het kind wel wil houden"

Ze kijkt me aan, en glimlacht.

"Echt?"

"Echt."

...

We hebben het goede nieuws aan El, Perrie, Zayn en Louis verteld. Ze waren geschrokken, maar wel blij.. Nikki en El zijn al helemaal aan het fantaseren over hoe en wat. Zayn heeft Perrie ten huwelijk gevraagt, maar het duurt nog wel even voordat ze echt gaan trouwen.

Nikki en ik zijn weer thuis, we gaan zo naar Nikki's moeder om het verhaal te vertellen. En ik ben aardig zenuwachtig.. Het is niet zo makkelijk om tegen je vriendin d'r moeder te zeggen dat je haar dochter zwanger heb gemaakt.. Vooral als het niet eens gepland was. Maar het moet toch gebeuren..

*Nikki's pov*

We staan bij mijn moeder voor de deur, de zenuwen gieren door mijn lichaam. Het vertellen aan mijn moeder is lastig. Maar het is al helemaal lastig, om het te vertellen aan mijn vader. Die draait door, dat weet ik nu al.. Niall merkt dat ik zenuwachtig ben, dus hij trekt me in een knuffel. Hij geeft me een kus en zegt

"Het komt wel goed babe, geloof me"

...

"Je bent wat?!" Zegt mijn moeder geschrokken

"Ze is zwanger, Hannah" Zegt Niall

"Ja mam, ik ben zwanger. En we houden het kind, no matter what.." Voeg ik er aan toe.

"Nikki je bent 18! Doe is even normaal! Waar in vredes naam ga jij het geld voor een baby vandaan halen?!"

"Niall gaat kijken of hij bij zijn vader kan werken, en dan krijgt hij genoeg betaald om voor ons gezin te zorgen.."

"Jezus Nikki! Als je iets wil om voor te zorgen, dan koop je een hond ofzo! We hebben het hier wel over een kind! Je gaat je jeugd toch niet weg gooien!"

"Mijn god mam! Ik had beter niks kunnen zeggen!"

Ik sta boos op en Niall zegt nog gedag tegen mijn moeder, maar hij krijgt alleen maar gevloek terug..

"Jij! Dit is allemaal jouw schuld!" Zegt ze boos..

Niall en ik lopen naar de auto, op weg naar 'huis'.. Niall slaat een arm om me heen en zegt:

"Nou, dat vatte ze best wel goed op, toch?"

______________________

Sorry voor het lange wachten!!
Hier is dan eindelijk een hoofdstuk!!
Nederland zit in de halve finale!! Yeeeaaass!!

Xoxo Noes