Chapter eight.
Pag pasok namin sa loob ay hinila agad ni blaise ang kamay ko. Tss, ano bang problema nya? Ba't ba ang hilig manghila nang lalaki? Diba nila alam na nakakasakit na sila? Nakakainis ah.
Tiningnan ko lang sya nang masama, "What the hell are we doing here? I thought we're just having our small talk? Tss, alam mo bang pangit mag----" di ko na natapos ang sasabihin ko nang hilahin nya ULIT ako papuntang Ice cream house.
Usap nga diba? Hindi kain. Usap dre. Usap. -,-
Naghanap nalang ako nang mga tables na available pa na pwedeng maupuan namin. Okay na rin to. Atleast nag effort syangpakainin ako. Nakakagutom ah -_-
"Cookies and cream!" Masiglang sambit ni blaise kaya medyo napatingin ang mga tao dito sa pwesto namin. Abaugh~ nakakahiya ah -,-
"Alam mo someone's told me that If I am sad, I should just eat ice cream. And obviously, She's right pag may problema ko o malungkot, nawawala lang ito pag nakain ako nang ice cream." Nakangiting banggit nya.
"Is that 'someone' is your Ex?" Srsly, come to think of it, Sa emosyon nya palang alam mong mahirap ang pinagdadaanan nya. Well, naawa naman daw ako. "Pwede akong makinig." Para naman syang nagulat sa sinabi ko. Ganito naba ko kasama? "Wag mo nga akong titigan nang ganyan. Ginagawa ko lang to kase parehas tayo nang nararamdaman. Pareho tayong naloko. Kaya please lang? Mag kwento ka nalang." Agad naman tumikom ang bibig nya at tumikhim bago magsalita.
"Chelsea. Chelsea is my ex girlfriend. She was the only one who caught my attention. She was nerd back then. She always bullied. She always suffered. I came to her life. I asked her if I can be her friend. Una nahihiya pa sya. Pero day passed by, she became my bestfriend. We we're the bestbuddies. And obviously, naging kami. 3 years kami. 3 years. Then suddenly nagbago ang lahat. She became cold. Lagi ko syang sinusuyo pero parang wala lang sa kanya. Wala na yung sweetness na namamagitan samin. Ewan ko. Di ko alam kung anong nangyare. Then She broke up with me. I can't do anything. Hindi ako pumayag sa break up namin pero wala. Wala akong nagawa. Mas nasunod parin ang gusto nya. Pero mas nakakatawa yung nalaman ko.." Pinunasan nya muna yung mukha nya at tumikhim bago mag salita. Awang awa ako sa kanya.. Anong nangyare? Ang masiglang si blaise ay biglang naging kaawa awa.. Feeling ko maiiyak na din ako. Sh*t.
"A-anong nalaman mo?" Nauutal na sambit ko. The truth is, pinipigilan ko lang talaga ang pag tulo nang luha ko.
"Na sila na nang bestfriend ko." Nakangiting sambit nya. Habang tumutulo ang mga luha.
OUCH.
DOUBLE KILL.
SHIT.
"T-then.. What happened next?" Mag aalin langang tanong ko. Nakakalungkot ang pinag uusapan namin. Talaga ngang parehas kami nang nararamdaman.
"I just continuing my life. Hindi pa nga ako nakakamove on pero alam kong makakamove on ako. Dahil tanggap ko na. Pagtanggap lang naman ang tanging magagawa mo sa ganung sitwasyon diba? You should just accept the truth. Kahit na masakit. Tanggapin mo lang." Agad bumungad ang ngiti sa mukha nya. Kung kanina pilit, ngayon ay totoo na. I can't believe that he can handle this situation. "Kase kapag tinanggap mo ang isang bagay nang buong buo.. Gagaan ang nararamdaman mo. Try mo, alam kong nahihirapan kanadin sa ganitong sitwasyon." Dag dag panya. Agad akong napabuntong hininga.
Tama nga kaya? Pagtanggap lang ang magpapaalis nang bwisit na feelings nato?
Siguro nga. Siguro nga kaya mabigat ang pakiramdam ko ngayon kase di ko pa natatanggap. Well kung ganon nga, itatry ko. Wala namang masama sa itatry diba? Atleast I'll do my best diba? Tanggapin ko. Humanda ka sakin cloud, Sinisigurado ko sayo. Magsisisi ka dahil binitawan moko.
BINABASA MO ANG
So Into You
Fiksi Remaja"Don't be afraid. Even though I am not around, I am watching. Just please babe.. Just don't be afraid." -Blaise Ethan Artemis