So Into You

Chapter Three.

Chapter Three

Pagkaalis nang kuya ko ay hinarap ko si snow.

"Oh? Ba't ganyan ka makatingin?" Kinakabang sambit nya. Dapat lang talaga syang kabahan. Pag ako na naman ang nasisi. Nakakainis!

"Ba't mo pinapunta yun dito?" Deretsang tanong ko. Umayos ka snow ha. Umayos ka.

"P-pinapunta ko sya kase w-wala nakong c-choice.." Agad namang nagtaasan ang kilay ko.

"Walang choice o gusto mo lang talagang makita yung unggoy na yun?"

"H-hindi ah! Dala ka na kase nya e. Kaya ayun.."

Inilibot ko ang paningin ko. What the hell? Kumakain pala kami. At dahil sa unggoy na yun, nawalan nako nang gana.

"Ako naman ang magtatanong." Nagulat ako nang biglang mag salita ito.

"Go ahead."

"Ba't ka nasagasaan? May nangyare ba?" Seryosong sambit nito. Ako naman ang kinabahan, ayoko pag seryoso sya.

Muli kong inalala ang nang yare.

Mabilis akong tumalikod nang makitang deretsong nakatingin sakin si cloud. Sa tingin nya, parang pinapakita nya na sarap na sarap sya sa halik na 'yon.

Di ko alam kung pano ko nakaalis sa lugar nayon. Basta may narinig nalang akong ingay nang sasakyan. Sasakyan na sasagasa sakin.

Nanlaki ang mata ko nang marealize ang sitwasyon ko ngayon.

May nakita akong liwanag. Masyadong maliwanag. Masakit sa mata. Parang liwanag nang..

Liwanag nang Kotse. Oo. Masasagasaan ako.

Marami akong naririnig na sumisigaw , pero tila wala ako sa sarili ko. Mamamatay na ba ko? Sana nga mamatay nalang ako. Ayoko na.. Ayoko nang masaktan. God, kunin mo napo ako.

Isang malakas na pag salpok ang narinig ko. Nasagasaan nako.  Kahit na nahihirapan ay nakangiti parin ako.. Sana mamatay nako..

"N-naki pag break si C-cloud." Nahihirapan akong magsalita. Bakit? Siguro nga di ko pa oras. Di pako kayang tanggapin sa langit. Siguro nga may misyon pako.

"Nakipagbreak?! What the hell?! Humanda sya sakin bukas! Ugh. Malalagot sya sakin. Hindi nya kilala kung sinong kinakalaban nya. He's really a bitch." Nanggigigil na sambit nya.

"W-wag.. Hayaan nalang natin s-sya."

"Hayaan?! Ano bang iniisip mo rain?!"

"S-snow calm down. O-okay nako. Okay nako okay?"

"Pero hindi e! Mali parin yung ginawa nya. Bullsh*t!" Salubong ang kilay nya. At pag salubong ang kilay nya, galit sya. Oo, galit na galit.

"L-lets not talk about i-it okay? Wag muna nating tong p-pagusapan.." Nanghihinang sambit ko. Oo, nanghihina ako. Dahil hindi ko padin tanggap. Ayokong tanggapin.

"Kaya mo nabang pumasok bukas?"

"Oo. Okay na naman nako," yung puso ko lang ang hindi.

"Okay. Magpahinga ka nang maayos ah? I love you." Niyakap nya ko kaya niyakap ko din sya nang mahigpit.

"Salamat dahil naging kaibigan kita. I love you too."

Tumango nalang sya at kinumutan ako. Sana lang makatulog ako nang maayos. Sana lang..

Bago lumabas ay sinigurado nya munang okay ako at tsaka pinatay yun ilaw.

Tumingin ako sa bintana. Maliwanag dahil may buwan.

"Ang moon ay nagsisilbing ikaw. Habang ang star ay ako. Dahil kahit na anong mangyare, marami man akong kaagaw sayo ay alam kong ako lang ang mahal mo. I love you Rain LeighVillafuerte.. " nakangiting sambit nya habang nilalagay ang kwintas na may moon at napapalibutan nang star.

"Ikaw lang ang nag iisang lalaking mahal ko. I love you John Cloud Flores." Agad nya naman akong hinarap sa kanya at saka sinakop ang labi ko. He kissed me torridly. Mahal na mahal ko talaga ang lalaki nato. I love him more than anything else..

Napaiyak nalang ako nang maalala ang masayang alala na iyon. Ayon ang First Anniversary namin. Napakasaya nang araw na yon. Nakakapanghinayang lang na, hindi na kami ganon.

Kinabukasan.

Hindi ko alam kung pano ko nakatulog. Tiningnan ko ang oras. 6:00 na pala. Bumangon ako at tumingin sa salamin. What the heck? Anong nangyare sa mukha ko? Mugtong mugto ang mga mata ko. Para akong namanas, may benda pa sa ulo at the same time.

Pumunta nako sa Cr at naligo.

Pag tapos kong mag ayos ay bumaba nako. Naabutan ko si Snow na may kausap sa telepono.

"Hey snow? Are you okay?" Hindi sya sumagot. Nagulat ako nang yakapin nya ko. "Hey? Anong problema mo? Are you okay?" Nag aalala nang sabi ko. Ano kayang nangyare dito?

"I am not o-okay. What the hell." Umiiyak nang sabi nya. Agad ko naman syang inupo sa sofa.

Hinawakan ko sya sa pisngi at iniharap sakin. "Ano bang nangyare?" Paulit na tanong ko.

"My m-mother is in Hospital.. I have to go there as soon as possible. I can't go to school. S-sorry." Utal utal na sambit nya.

Si tita?

Whatthehell.

"This can't be.."

Lalo lang syang humagulgol nang iyak.

"Ano bang nangyare?" Nanghihinang tanong ko. Si tita yun e. Mahalaga sakin yun.. Sya ang nagsilbing nanay ko.

Di ko alam pero tumulo nanaman ang luha ko.. Please God, I wish she's okay..

"I d-don't know! I don't exactly know." Sabay punas sa luha, parang nadudurog ang puso ko. Ayokong makitang umiiyak si Snow. Minsan lang yan umiyak pero talagang masasaktan ang nakakakita sa kanya pag umiiyak sya. "Sorry.. I can't go to school with you.. Please wait me there. I try my best to go there."

"Shh. Its okay. I can handle it by myself. Now, go to your mother. She needs you." Sambit ko sabay yakap sa kanya.

"T-thanks.."

"Everything will be alright. Put that in mind okay? I got to go now. I love you bestfriend."

"I love you too." Tinanggal ko ang pag kakayakap ko sa kanya at nag paalam na. I know that tita can survive this. I know that she will be okay. I should trust to God.

_

Pag dating ko sa school ay dumeretso ako sa dean's office.

"Come In." Pumasok nako pag tapos kong kumatok. "What brought you here Ms.Villafuerte?" Nakangiting tanong nito sakin.

"Good Morning dean. I'm here, cause I wanna get my schedule. Together with Ms. Scott." Nakangiting ganti ko dito.

"Ah yeah," may kinuha sya sandali sa drawer. "Here," abot nya.

"Thanks Dean. I got to go now Dean. I don't want to be late in my first day,"

"Go ahead."

"Thanks po again,"

Lumabas nako pag tapos kong mag pasalamat. Now, san ako pupunta? What the fvck. Nilibot ko ang paningin ko sa campus and fvck. Pano ko maghahanap nang room ko? Napakalaki nang campus. Napakalaki talaga.

Hinalungkat ko yung sched ko and thanks God! May laman tong mapa, makakapaghanap nako. Tiningnan ko din yung section and As what I've see, I'm section 2. Room 207

Hinanap ko sa mapa yung Room 207 and what the hell. Literally what the hell. Napakalayo ko pa. Sobrang layo! Ang init init pa naman, wala ang dalang payong. Bahala na e! Itim kung iitim! Sumulong nako sa initan habang yung sched ko nakatakip sa ulo ko. Ang iniiiiit!

-

Next or delete?

Don't forget to vote!

Saranghae readers~ <3