So Into You

Chapter 24.

Chapter 24.

Rain's POV

Maaga akong nagising para pumasok. Di ko pa din makalimutan kung san kami nagpunta ni blaise kahapon! Look, he said that we're going on a date! But look what happened? He brought me in the gangster arena! Aish, di ko alam na ganong date pala ang gusto nya psh!

Napakamot nalang ako sa ulo ko habang naka upo pa din sa kama.

But wait..

Bat bako ganito mag react tungkol sa date?

Oo? Bat nga ba? Don't tell me..

Aish!

Pero its okay lang naman sakin, atleast nakilala ko mga kagrupo nya. At di ko akalain na ganon pala sila kalakas. At nakilala ko din si ano.. Si klein. Whaaaa ampupu!

I look at my wall clock, its already 4:00 am in the morning. Masyadong maaga naman ata ang pag gising ko? Bahala na. Lagot nako mamaya neto pag nakatulog na naman ako sa klase.

Bumangon nalang ako, hindi na naman ako inaantok kaya useless lang din diba?

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Masyado nakong tumataba..

Wait

Tumataba?

Yeah! May biglang pumasok sa isipan ko..

Jogging.

Dali dali akong nagpalit nang damit at pumunta na sa labas, trip kong mag jogging ngayon. First time kong mag jogging na walang iniisip na problema. Ewan ko ba, abnormal na ata ako.

Dati kasi, nag ja-jogging lang ako pag may problema ako, or should I say iniisip na problema. Kaya nagtataka ako sa sarili ko ngayon.

Inikot ko lang ang buong village namin. Hingal akong umupo dun sa may upuan at kinuha ang tubig na baon ko. Masyado na din akong pawis, balak ko sanang magpunas nang pawis kaso naalala kong di ko nga pala nadala yung panyo ko.

Tatayo na sana ako nang may magsalita sa likod ko.

"Woah, nagkita ulit tayo rain?" Nakangiting bati ni ride. Yah, yung lalaking muntik nang makasagasa sakin dati. Psh.

"Yeah." Simpleng sagot ko.

"Bat ang aga mo naman ata?" Medyo may pagtatakang sambit nya.

"Alangang hapon ako mag jogging diba?" May pagka sarcastic na sambit ko. Narinig ko naman syang tumawa.

"Well, I'm happy to see you again, Ms. Villafuerte."

Ansarap sabihin sa kanyang, 'I am not happy to see you.' Kaso para naman atang napaka rude ko kaya I remain silent.

"Bat ka nagjogging?" Agad ko naman syang nilingon nang may pagtataka sa mukha.

"Tinatanong pa ba yan?"

"I mean, bat ka nag jogging? May problema ka ba?" Mas lalong nagtaka ang mukha ko na nakatingin sa kanya. May alam kaya sya sakin?

"Pag ba nag jogging dapat may problema na iniisip?" Pabalik na tanong ko sa kanya.

"Alam kong pag nagja-jogging ka, may iniisip kang problema." Nakangising sambit nya. Kung kanina ay nagtataka ang tingin ko, ngayon ay kunot na kunot ang noo kong nakatingin sa kanya. How did he know?

"Who are you?" Seryosong tanong ko.

"Malalaman mo din." Nakangising sambit nya sabay lakad patalikod sakin. Gusto ko syang habulin para malaman ko yung totoo kung pano nya nalaman. Pero sa tono nang pananalita at ekspresyon nang mukha nya ay wala syang balak ipaalam. Pero bat ganon? Bat may part sakin na nagsasabi na kilala ko sya, pero bat di ko sya maalala? Pamilyar ang mukha nya.