COWARD ~MYG

~8~

"Eğer şimdi durursan ve gitmeme izin verirsen o gece bana yaptıklarını unutacağım ve seni affedeceğim..."Söylediğim cümleyle kaşlarını çattı.Oldukça sinirlenmişti söylediğimle.

Bir süre gözlerimin içine baktı .Ardından yataktan kalktı ve yerden tişörtünü aldı."Çabuk çık odamdan.Hemen!"Bağırarak söylemesi beni korkutsa da durması beni son derece mutlu etmişti.O gerçekten pişmandı.Bunu gerçekten devam etmemesiyle belli etmişti.

Sinirle söylediği cümleyle arkasını döndü.Bana bakmıyordu.Yerden alıp büstiyerimi giyindim.Ardından ceketimi aldım ve giyindim.

Tam kapıyı açacağım sırada bir sorun olduğunu fark ettim.Kapı kilitliydi.Yoongi'nin yanına gittim.Hala bana bakmıyordu.Bu anlaşılan onun kendini rahatlatma ve sakinleştirme yöntemiydi.

Hafifçe ve korkarak koluna dokundum."Yoongi...Kapı kilitli."Elini cebine soktu ve anahtarı çıkarttı.Elinden aldım ve hızlıca kapıyı açıp çıktım.Kendime kızmıştım.Bu yaptığım kötü bir şeydi.Madem durduracaktım neden o kadar ileri gitmesine izin vermiştim ki...

İçimi saran gereksiz mutluluk yüzünden gülümsüyordum.Onu affetmem için ihtiyacı olduğu halde durmuş olması ve gitmemi söylemesi bana değer verdiğini mi gösteriyordu?Beni önemsemeseydi devam edebilirdi...

Mutlu olmamın en büyük sebebi aslında onu affetmemdi.Ona olan tüm nefretim kaybolmuştu.Kızgın da değildim.Nasıl bu kadar çabuk değişmişti duygularım bilmiyordum fakat iyi hissediyordum...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zilin çalmasıyla kenara çekildim ve kütüphanenin boşalmasını bekledim.Üç dersimiz boş geçecekti.Ben de tek başıma kütüphanede takılacaktım.Fakat içeride Yoongi'nin sınıfı vardı ve daha yeni çıkıyorlardı.

Herkes çıkmıştı fakat Yoongi yoktu.Anlaşılan okula gelmemişti.İstemsizce moralim bozulmuştu.Bana kızgın olduğunu bilsem de onu görmek istiyordum.

Kimsenin kalmadığına emin olduktan sonra içeriye girip kapıyı kapattım.En son rafa ilerlediğim sırada fark ettiğim nefes alış veriş sesleriyle kafamı sağa doğru çevirdim.

Yoongi kafasını kitabın üstüne koymuş, uyuyordu. Yanına yaklaştım. Sandalyeyi çektim ve yanına oturup kafamı masaya koydum. Onu izlemek güzel olabilirdi.

Uyurken çok masum ve sevimli gözüküyordu. Kusursuz suratı, kıvrımlı yanakları o kadar etkileyiciydi ki... Onu neden sevdiğimi anlıyordum ona baktıkça. O gerçekten inanılmaz etkileyici biriydi...

Yanağımda hissettiğim soğukluk ile gözlerimi yavaşça açtım. Çok kısa bir süre düşündükten sonra bir süre önce buraya geldiğimi ve Yoongi'yi izlerken uyuya kaldığımı fark ettim.

Yoongi uyanmıştı ve yanağımı okşuyordu. Bir de gülümsüyordu... Bana kızmamış mıydı?

Ne zamandır uyuduğumu bilmemek beni korkutmuştu. Hızla ayağa kalkıp saate bakmak için telefonumu aramaya başladım. Cebimde olduğunu fark etmemle cebimden çıkarttım ve saate baktım. Yalnızca yarım saat uyumuştum. Daha boş iki dersim vardı.

       Telaşlı halimile Yoongi de ayağa kalktı ve gülümsedi yeniden. "Dersler için bu kadar telaşlandığını bilmiyordum." Gülümsemesine hafif bir tebessümle karşılık verdim.

       Eliyle saçımı okşamaya başladı. Bu hareketi ile hemen kalp atışlarım değişmişti.

       Geri çekileceğimi anladığında kolumu tuttu ve beni hızla kendine çekti. Kolumda ki elini boynumda gezdirdi. "Çok acımış mıydı?" Sorusuyla moraran boynumu kastettiğini anladım ve gülümsedim. Gülümsememle içi rahatlamış gibiydi.