Evet görünmek. Bakmak ve görmek arasındaki farkı tartışacak kadar güçlü hissetmiyorum. Aslında bir şeyler yazacak kadar bile güçlü bir insan değilken ellerim kafamdaki işkencenin uğultusunu dağıtmak istercesine yazmaya başlıyorum. Uyanmak, karnımdaki boşluğu doyurmak, mızmızlanarak derse girmek ve şaka gibi suratlarla hergün karşılaşmak. "Bu hayat hep böyle mi gidecek? " derken, yazarak içimdeki nefret topunu kaleye yollamak istiyordum.. Şimdi bunun bir önsöz ya da kendimi kısaca tanıtmak mı olduğuna karar vermek istemeden bir hayali yolculuğa bunalmış bir sürü ruhu sürükleyerek acılardan kurtarmak istiyorum. Sevgiler.
-.-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUS VE ÖP!
Teen FictionBir yanım siyah, bir yanım beyaz. Gri bir rengim yoktu. Ya bu dünyada var olacaktım, ya da leş ağzıyla yediği bir kurban.. Bir adam, kanayan yaralarım ve çaresizliğimle.. Evet, hikâyem başladı.
