MOO (My One and Only)

Chapter32- It Ends Here

Two years after..

GENE's POV

I feel beautiful today as walk down the aisle of this beautiful and romantic garden with a fine weather today. Hindi gaanong maaraw at presko ang hangin ngayon. Feel na feel ko ang paglalakad habang kinukuhanan ako ng litrato ng ibang mga tao at ng photographer, hindi ko maalis sa aking mga labi ang mga ngiti dahil sa kasiyahan.

There he is, Ryan. Standing near the altar, patiently waiting. Naluluha sa sobrang galak. A most waited day had came. Napangiti akong tumingin sakanya and he smiled back as if saying 'this is it'.

Pumunta na ako sa upuan ko at tinignan ang maganda bride ni Ryan na si Anna na naglalakad kasama ang parents niya. She's too, shedding some tears out of joy. Yes, ako ang maid of honor ni Anna. I became their matchmaker.

They met almost two years ago, after one year being a couple, Ryan asked Anna to marry him. True love nga talaga. Bakit nga ba naman papatagalin kung mahal niyo ang isa't isa? I am so happy for them.

Masaya ang wedding nila Ryan. Hands on sila pareho nung preparations. Nakakatuwa dahil kahit nagtatalo sila eh, nagkakasundo padin sa huli.

"Maam Gene, ready na po ba kayo magbigay ng toast?" Tanong sakin ng event organizer nila Ryan, tumango lang ako at ngumiti.

Naglakad na ako sa harapan at kinuha ang microphone.

"Remember, Ryan and Anna, that love is not about how much you say "I love you." It is about what you do to prove it. May you continue to show your love for each other each and every day. A toast to the two of you on your wedding day and for the rest of you lives."

As I watch the people having fun, laughing and dancing, na'alala ko si Lui. Ganitong ganito din ang dream reception namin ni Lui.

Lui. Ang babaeng hindi ko na nakikita ng mahigit dalawang taon. Ang babaeng mahal na mahal ko padin hanggang ngayon. Miss na miss ko na siya.Kamusta na kaya siya?

"Pwede ko bang maisayaw ang bestfriend kong nasa isang babae nanaman ang isip?" Natigil ako sa pag'iisip at napatingin sa lalaking 'to.

"Baliw ka talaga." Tumayo na ako at tinanggap ang kanyang alok na sayaw.

Habang nag'sasayaw kami ay hindi padin maalis sa isip ko si Lui. If I was brave enough, mas mauuna pa kaya kaming ikasal kesa kila Ryan?

"Iniisip mo nanaman si Lui. Iniisip ka ba? Haha". Tukso sakin ni Ryan.

"Alam mo ikaw, panira ka eh. Porket kasal ka na kay Anna." Pagtataray ko sakanya.

"Sabi mo kanina, it's about what you do to prove you love someone, 2 years ng mahigit hindi nagpaparamdam si Lui sayo. Babalik pa ba yun? Sa tingin mo ba mahal ka pa niya?"

Bumugtong hininga ako at tumingi sakanya ng diretso.

"Naniniwala ako sa pagmamahal ko sakanya, Ryan. Mahal ko siya. Yun lang ang alam ko at pinanghahawakan ko."

Pagkatapos ng kasal ay umuwi na ako sa condo namin. Oo, dito padin ako nakatira. Kagustuhan ng mga magulang namin. Kahit daw hindi na kami ni Lui, anak na rin daw ang turing nila Mommy sa akin.

Haaaay. Kung kelan naman kami naging legal, daka naman kami nagkahiwalay. Saklap ng layp.

Kring.. kring..

Pagtingin ko ng cellphone ko ay si Mama.

"Hello Ma? Bakit po?"

"Anak, Pupunta tayo ng Paris for 2weeks."

"Wow! Game ako jan! Sge, Ma. Sasabihan ko sa trabaho bukas na mawawala ako for 2weeks."

"No need. Nasabihan ko na yung staff niyo kanina."