Damn teacher

6.

POV Julia

Nadat de eerste 3 lessen klaar zijn hebben we pauze. 

Anouk , Maud en ik lopen naar de hal, waar we altijd pauze houden. Milan en Sven staan er al. 

'Hee Girlzz' zegt Milan

'Hee sweettiee' ik omhels mijn best man friend en daarna Sven ook natuurlijk.

'Nog nieuws?' vraagt Maud

Het is een soort van dingetje in onze vriendengroep dat wanneer er belangrijk nieuws is je het gelijk moet melden. Nou ja, het moet natuurlijk niet, maar je snapt wat ik bedoel.

Ik zie dat Sven aarzelt.

'Voor de draad ermee Svennieboy!'

Hij zucht.

'Oke, weten jullie nog dat ik het gisteren over een meisje had?'

We knikken allemaal. Behalve Maud.

'Ik heb vrijdag dus een date met haar en het wordt iets serieuzer denk ik en ik heb er best veel zin in en dat dus' 

Ik zie hoe verlegen hij wordt.

'Ahww dat is zo cute Svennie!' zegt Anouk.

Ik geef Sven ook een knuffel. Ik vind het zo leuk voor hem! Hij is altijd al heel populair geweest bij meiden, maar hij is nog nooit iets serieus begonnen. Hij verdient het wel, het is echt een topgozer.

Als we verder praten zie ik Maud een beetje verdrietig worden. 

'Maud ga je even mee naar de wc?'

Ze kijkt op met lichtelijk waterige ogen en knikt zachtjes.

We lopen naar de wc en voor de tweede keer vandaag is er weer niemand anders.

'Oke, vertel maar' moedig ik haar aan.

'Het is gewoon zo kut om Sven zo blij te zien met een ander meisje terwijl ik dat zo graag wil met hem. Ik vind hem zo leuk en het doet zoveel pijn om hem zo te zien. Ik bedoel natuurlijk wil ik dat hij blij is en zo, maar dan met mij! En het is zo egoïstisch en ik schaam me er echt voor, maar ik vind hem zo leuk en het is gewoon zo kut!'

'Ik weet het schat, kom hier'

Ik geef haar een dikke knuffel. 'En het is helemaal niet egoïstisch van je. Het is niet jouw schuld dat je hem leuk vindt. Het is alleen wel kut inderdaad dat hij dat niet voor jou voelt.' 

Ze trekt zich terug uit de knuffel. 'Gelukkig heb ik waterproof mascara' lacht ze.

'Maar bedankt Juul, dit had ik even nodig'

'Tuurlijk Maud. We zijn toch vriendinnen? We vinden wel een leuke, lieve, knappe jongen voor je!'

De bel gaat. SHIT denk ik. Ik moet mijn boeken nog pakken. Ik loop snel naar de kluisjes en kom dan Anouk tegen.

'We hebben geschiedenis Juul!' en ze knipoogt.

'Ja-ha weet ik. Ik moet mijn boeken nog pakken.'

'Joe! Ik zeg wel dat je wat later ben!'

Ik probeer me door de mensenmassa te duwen wat niet zo goed gaat, aangezien ik tegen de stroming in ga. Aangekomen bij een lege kluisjeshal, open ik mijn kluis en pak mijn boeken. Ik doe de rits van mijn rugtas open en uiteraard blijft die hangen. 

Na een beetje getrek en gesjor kan ik eindelijk mijn boeken die ik niet meer nodig heb uit mijn tas halen en in mijn kluis doen, de andere boeken doe ik weer in mijn kluis. 

Ik kijk op mijn telefoon welk lokaal ik moet zijn. B304. Kutzooi. Dat is op de derde verdieping en aangezien je de lift alleen mag gebruiken als je je been heb gebroken, moet ik trappen lopen. 6 trappen. 

Uiteindelijk boven aangekomen zie ik dat ik al 4 minuten te laat ben. Ik loop naar de gang en zie net dat meneer van Dijk de deur wilt dicht doen.

'Wacht!' hijg ik een soort van. Mijn conditie is niet best. Ik weet het.

'Gaat het?' lacht hij. Hij lacht. Hij heeft een mooie lach. Hij heeft kuiltjes. En het boeit me niet.

'Ja hoor'

Ik loop, langs hem, naar mijn plek naast Anouk.

'God, je bent helemaal rood'

Daarom vroeg hij waarschijnlijk hoe het met me ging. Oh god. Hij denkt waarschijnlijk dat ik een of andere rood, lelijk mens ben zonder conditie.

'Tuurlijk denkt hij dat niet! Je bent een rood, superknap mens zonder conditie'

Oke dan. Ik zei dat dus hardop. Top. 

'Nou bedankt Nouk' lach ik.

'Ik weet trouwens nog steeds niet hoe hij heet, ik weet niet zo'n goede smoes om het te kunnen vragen'

'Oh dat maakt niet uit. Ik hoef het toch niet te weten'

'HAHA maak dat de kat wijs'

'Iets wat je met ons wil delen, Anouk?' vraagt meneer van Dijk.

'Oh nee hoor' zegt Anouk.

'Ik stel voor dat je dan je spullen uit je tas pakt en verder je mond houdt' zegt hij streng.

Anouk knikt en meneer van Dijk gaat verder met de les.

'Kinky' fluistert ze in mijn oor.

Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. KutAnouk. Ik zie dat ze moeite heeft om haar lach in te houden. 

Ik merk dat ik veel naar hem kijk. Ik kan niet anders. Soms krijg ik het gevoel dat hij ook naar mij kijkt. En heel soms heb ik het gevoel alsof hij naar me lacht. Uiteraard is dit niet zo. Hij kijkt gewoon naar mij. Net zoals hij kijkt naar alle andere leerlingen. Want dat is wat ik ben. Zijn leerling. En hij is mijn leerkracht.