Damn teacher

13.

POV Julia

Economie, het enige vak waar ik zin heb op een dag. Niet omdat het vak zo leuk en makkelijk is, want het is rete-moeilijk, maar omdat de docent, mevrouw van Wijnaard totaal niets doet in de les. Daardoor kan je de hele les chillen en niets doen. En het is ook nog eens de laatste les vandaag, hierna weekend dus!

Dit vak heb ik met al mijn vrienden, Milan, Sven, Maud en Anouk. We zitten een beetje bij elkaar en Anouk vraagt of Sven zin heeft in zijn date vanavond, met het voor ons nog onbekende meisje die hij zo leuk lijkt te vinden.

'Ja, heel veel zin!' zegt Sven.

'Dreamboy' zegt Milan.

'Hoezo dat nou weer?'

'Nou', begint Milan 'net bij scheikunde zat hij alleen maar naar buiten te staren en te dromen. En nou houd ik natuurlijk van de liefde en het leven, maar als Sven aan liefde gaat beginnen, ziet het er altijd zo hopeloos uit.'

'Pff' zucht Sven.

'Het is wel waar Svennieboy', zegt Anouk 'Als jij verliefd bent, dan wil je gelijk the full package en zie je al een toekomst voor je met die persoon.'

Ik grinnik.

'Het is wel waar Sven, je moet ff rustig aan doen met een meisje, dat is veel leuker!'

'Nee hoor Sven, lieve jongens zijn veel leuker dan hard to get jongens' zegt Maud.

Nou snap ik Maud wel, want ze is zelf verliefd geweest op Sven, dus logisch dat ze hem een leuke jongen vindt.

Sven knikt en glimlacht naar Maud.

'Dames en heren, gaan jullie nog wel ìets doen?'

'Jaahaa mevrouw van Wijnaard' zeggen we in koor.

Na economie zijn we uit en ik loop naar de kluisjes. Ik leg mijn tas op de kluisjes. De kluisjes-kasten zijn ongeveer 1.5 meter hoog. Dit is handig want dan kan je gelijk je spullen op de kast leggen. Niet per se heel handig voor mij, want ik pleur altijd alles overal maar neer en dan ben ik altijd alles weer kwijt, maar ja.

Terwijl ik mijn boeken wissel en mijn jas pak zie ik Jeroen aan het einde van de gang staan. Hij overlegt met een andere docent. Jeroen staat richting mij gedraaid en ik kijk hem aan. Hij glimlacht. Denk ik. Ik glimlach terug. Hij lacht, waarschijnlijk om iets wat die andere docent zei. Ik bijt op mijn lip. Het is zo damn hot als hij lacht. Perfectie is er niks bij.

Ik doe mijn tas dicht en mijn jas aan en loop naar Jeroen. Althans, richting de uitgang van de school, langs Jeroen.

Ik zie dat Jeroen en de docent zijn uitgepraat en de docent loopt weg.

Oh jee.

'Gaat het weer wat beter met je hoofd?'

Ik glimlach. Lief.

'Ja hoor. Geen last meer van.'

'Fijn! Ik begon me al een beetje zorgen te maken. Goed om te horen dat je er geen last meer van hebt.'

Ik knik.

'Fijn weekend meneer.'

'Jeroen'

'Fijn weekend Jeroen.'

'Fijn weekend Julia.'

En met een knipoog sluit hij de week af.

De week waarin ik hem leerde kennen en de week waarin ik hem leuk begon te vinden. Een week waarin ik nog nooit zoveel gehoopt hebt. Hoop om hem tegen te komen. Hoop opdat hij mij ook leuk vindt.

En heel stiekem heb ik zo'n gevoel. Ik weet niet of het een instinct is, of gewoon hoop. Maar diep van binnen denk ik dat hij hetzelfde denkt als ik. Dat ik hem leuk vind. Dat hij mij leuk vindt.

Hopen dat het waar is.

----------------------------------------

Ik was totaal niet van plan om nog een hoofdstukje te uploaden vandaag, maar ik heb 1K reads!!!!!!

Zo blij!!!

Dus als cadeautje, een hoofdstukje erbij ☺️

xxF.