Damn teacher

18.

POV Jeroen

19:56

Stress. Spanning. Spijt.

Geen spijt omdat ik gezegd heb dat ik Julia zou bellen vanavond, want het enige wat ik wil is haar spreken. Haar stem horen.

Spijt omdat ik mezelf beloofd heb om voor 8 uur te bellen. Nog 4 minuten dus.

Binnen 4 minuten hoor ik haar, en hoort zij mij.

Ik zit al een kwartier met mijn telefoon in mijn hand. Nu begrijp ik waarom Julia nog niet had gebeld, dit is zo verrekte spannend.

Ik ga naar mijn logbestanden en klik op het nummer boven aan de lijst. Julia's nummer.

Ik klik op het groende telefoontje om te bellen.

Na 2 keer overgaan hoor ik een stem. Een prachtstem.

'Met Julia'

Ik glimlach.

'Hi Julia, met Jeroen'

'Ja dat dacht ik al ja'

Ik lach.

'Hoe gaat het?'

'Wel oke'

'Wel oke?' vraag ik.

'Ja, uuhmm'

'Vertel'

'Ik weet niet, ik denk dat ik het gewoon best spannend vond dat je ging bellen. En al helemaal omdat je had gezegd dat je 's avonds ging bellen en het al 2 uur 's avonds is.'

'Ik vond het ook best spannend, daarom bel ik nu pas. Vind je het wel leuk dat ik bel?'

'Ja tuurlijk! Ik keek er naar uit!'

Ik grijns.

'Ja, joh? Hoezo keek je er naar uit?'

'Oh geen bijzondere reden hoor. Ik bel gewoon graag met mensen'

Ik lach.

Zij lacht.

En het klinkt prachtig.

'Ik keek er ook naar uit om met je te bellen, Julia. Maar ik vind het wel reete-eng.'

'Hoezo vind je het eng?'

'Als ik zeg waarom ik het eng vond, dan zeg jij waarom je er naar uit keek. Deal?'

'Deal!'

Ik zucht. Nu moet ik het nog gaan vertellen ook.

'Ik denk dat jij iets bijzonders hebt Julia. Jij bent het soort meisje dat in elke menigte eruit springt. Een eyecatcher. Niet alleen omdat je buitengewoon prachtig bent, maar ook omdat je iets speciaals hebt. Ik weet niet zo goed wat het is, maar iets in je uitstraling zegt me dat ik je moet leren kennen. En dat allemaal maakt me zenuwachtig, omdat ik twijfel of jij ook zo denkt over mij, en of je me wel zou willen leren kennen. En daarom vond ik het heel eng om vanavond te bellen. En hang nu alsjeblieft niet op'

'Natuurlijk hang ik niet op sufferd'

Sufferd.

Stilte.

Je hebt het verkloot sufferd.

'Jouw beurt, Julia'

Ze slikt. Ik kan het horen.

'Uhm ja. Nou ten eerste vond ik het prachtig wat je zei. Ik weet niet of ik het allemaal geloof, qua dat 'mooi-zijn-gedeelte'. Maar in ieder geval heel erg bedankt, het was heel lief van je om dat te zeggen'