Damn teacher

3.

POV Jeroen van Dijk (!)

'Marije, common!' roep ik naar mijn zus. Het is al half 7 en we moeten er half 7 zijn. En het is een kwartier rijden.

'Ja wacht even, broertje. Ik moet er toch goed uit zien'

'Voor wie?' lach ik.

'Voor de hotte obers natuurlijk' 

Ik hoor aan haar stem dat ze grijnst. Mafkees dat ze is. 

'Ik haal de auto wel alvast'

Ik loop naar buiten en de kou beslaat me om de oren. Heerlijk! Ik houd van de winter.

*

Marije en ik lopen naar de deur van 't Kuken. Een of andere maffe tent voor hippies.

'Wacht Mar, ik vergeet het cadeau!'

'Ja daaag, ik ga naar binnen hoor.'

Ik loop terug naar de auto en pak de envelop. Heel onpersoonlijk, dat weet ik. Maar wat moet je anders geven aan gepensioneerde, rijke mensen?

Door de koud loop ik snel naar binnen. Als ik binnen kom, zie ik een vrouw staan. Naarmate ik haar bekijk zie ik dat het eerder een jongedame is. Het is Julia, ik geef haar les. Ik kijk haar mooie helderblauwe ogen aan. 

'Hee Julia, wij zien elkaar vaak vandaag'. zeg ik maar om het ijs te breken. 

Ik zie dat ze het awkward vindt. 

Ze glimlacht. 'Ja, klopt. Kan ik uw jas aannemen?'

Vreselijk. Ik vind het zo vreselijk als die meiden 'u' tegen me zeggen, alsof ik 50 jaar ouder dan hun ben in plaats van 5 jaar. 

'Oh dat lukt wel hoor. Ik zal maar opschieten, voordat de oudjes zich zorgen gaan maken.' zeg ik. En ik knipoog.

WTF.

Waarom knipoog ik? Ik kijk haar nog even aan en zie dat ze wegkijkt. 

Ik loop dan de gang uit en kom in de eetruimte, waar iedereen al zit. Ik loop naar mijn opa en oma toe. Die lieve schatten zijn al 40 jaar getrouwd! En het is schattig om te zien hoe ze nog steeds verliefd zijn. Ik wil later ook net zo oud worden als hun, verliefd en tevreden.

Ik geef mijn oma een kus op haar wang en ik schud mijn opa's hand. 

'Ha, jongen.'  'Hallo opa.'

Ik ga zitten naast Marije en kijk dan rustig het zaaltje door. De gemiddelde leeftijd is zo'n 40-50 jaar. Er lopen wat kinderen van een jaar of 7-10 rond. Het zijn de kinderen van mijn oom Philip en tante Anna. Het zijn mijn lievelings-oom en -tante. 

Ik zie dat tante Anna rechts van me komt zitten, en oom Philip komt daarnaast zitten. 

'Hoe gaat het nu met je, Jeroen?' vraagt mijn tante.

'Goed! Ik ben lekker bezig op mijn werk.'

'Fijn zeg. En heb je al een vriendinnetje?' 

Ik lach even in mezelf om het woord vriendinnetje.

'Nee, tante. Ik ben nog helemaal single.'

'Dat begrijp ik nou niet hoor. Philip, begrijp jij dat nou?'

Oom Philip grijnst. 'Jeroen geniet nog van het leven. Luister, jongen. Trouwen op je 40ste is vroeg genoeg. Je hebt nog een heel leven voor je, doe rustig aan.'

Ik glimlach. 'Dankuwel, oom.'

'Maar je bent zo'n mooie jongen'.

'Vind u?' vraagt Marije.

Ik kijk haar aan en geef haar een duw. 

*

Na 2 uur is het tijd voor het dessert. Ik zie de obers en serveersters heen en weer lopen om alle borden en op te halen. Als dat gedaan is komt het dessert. Ik zie Julia aan komen lopen met drie borden. 2 op haar linkerarm en 1 in haar rechterhand. Ik vind dat altijd zo knap. Mij kennende zal ik in zo'n situatie al lang 5 borden om gegooid hebben. 

Ze loopt achter ons langs en geeft een bord aan Marije.

'Wat is het precies?' vraagt ze, zo kieskeurig dat ze is.

'Het is een ijskrans omringd door fruit, bestrooid met kaneel, met aardbeiensaus' zegt Julia.

Het valt me op dat ze een lieve stem heeft. Het doet me denken aan het stemmetje wat mijn moeder altijd deed toen ze vroeger een boekje voorlas, voor het slapengaan. Dat was altijd het leukste moment van de dag, heel knus, gezellig en veilig bij mama. 

'Zou ik er misschien 1 mogen zonder aardbeiensaus?' vraagt Marije. 

Ik rol met mijn ogen. Typisch Marije. Altijd speciaal willen zijn en altijd moeilijk doen.

'Oh, natuurlijk. Excuses.' zegt Julia.

Ik reik naar het bord, aangezien ik wel van aardbeiensaus houd. 

Ik voel een warme, kleine hand. Er gaat een tril door mijn lijf. Ik kijk naar waar de hand vandaan komt.

'Oh sorry meneer, ik wilde het bord pakken'. 

Julia. Het was Julia's hand.

Ik glimlach. 'Ik was hetzelfde van plan, het geeft niet. Laat mij maar.'

Julia loopt door naar tante Anna. Ik glimlach naar mijn bord als ik gestompt wordt. Nou ja gestompt, eerder zacht aangeduwd.

'Wat was dat? Ken je haar of zo?'

Ik kijk mijn zus aan. 'Nee, hoezo?' lieg ik.

'Je keek gewoon fucking raar haha'

Het zal wel.