Damn teacher

24.

POV Jeroen

'Zo hier zijn we dan'

Ik doe de deur van mijn appartement open en laat haar binnen. Het is er netjes. Ik heb vanochtend expres nog wat dingetjes opgeruimd, de eerste indruk is immers belangrijk.

'Oh wauw.'

Ze loopt voor me mijn huis binnen.

Ik heb een een-vloers-appartement met een kookeiland, 2 slaapkamers, een douche en een grote woonkamer.

Maar als ik eerlijk ben boeit me dat niet. Het enige waar ik aan kan denken is Julia, het meisje wat voor me loopt en om zich heen kijkt. Het meisje dat in mijn huis is.

'Hoe lang woon je hier al?'

'Een jaar of 2? Toen ik begon aan de lerarenopleiding ging ik op kamers, toen ik een baan krijg heb ik dit kunnen kopen'

'Echt mooi joh!'

Ik moet lachen om haar enthousiasme.

Aangekomen bij het kookeiland kijkt ze me aan, met die bizar mooie ogen.

'Dus....'

'Dus?'

'Wat ga je koken?'

'Nou,' begin ik 'dat was eigenlijk een soort smoes'

Haar wenkbrauwen vliegen omhoog.

'Ik wilde je gewoon mijn huis laten zien, ik dacht als ik nou zeg dat ik voor je ga koken, dan ben je eerder bereid om mee te komen'

'HAHAHA, dat klinkt echt als een hele enge truc om meisjes mee naar huis te nemen'

'WTF HAHA. Nee hoor Julia, maak je maar geen zorgen. Het spannendste wat er vanavond gaat gebeuren is friet eten'

'Nou dan ga ik maar weer'

'Nee zo bedoel ik het ook weer niet, maf kind. Ik bedoel gewoon dat ik je nooit wat aan zal doen. Nooit'

Ze glimlacht en komt naar me toe.

'Dat weet ik toch Jeroen, ik vetrouw je toch!'

'Dat is geheel wederzijds'

'En dat is je geraden'

Ik zoen haar. Oh god want zoent ze heerlijk. Hemels is er niets bij.

Ze verbreekt de kus, veel te vroeg als het aan mij ligt.

'Friet Jeroen, friet'

Na friet gegeten te hebben hangen we op de bank. We kijken een of andere feel good movie op tv.

Ik lig op de bank en zij ligt voor me. Een soort lepeltje-lepeltje, maar dan met kleren aan. Mijn hand ligt onder haar shirt en mijn vingers maken rondjes op haar buik. Het is rustgevend en opwindend tegelijk.

Ik heb het gevoel alsof ik gehecht aan haar ben, alsof ik niet zonder haar kan. En dat maakt me bang, want we kennen elkaar nog maar zo kort, en het is nu al zo heftig. Aan de andere kant geniet ik ervan, want het is er een in de triljoen, die Julia.

Uit het niets pakt ze de afstandsbediening en zet de tv uit.

Ze gaat normaal zitten op de bank, ik lig nog.

Ik kijk haar vragend aan.

Ze zucht.

'Jeroen, ik word gek van je'