Damn teacher

9.

POV Jeroen

Nadat ik alles heb afgerond op school rij ik naar 't Kuken. Ik heb daar afgesproken met mijn zus Marije. We spreken altijd af op dinsdagavond om bij te praten, zelfs als we elkaar de dag ervoor nog hebben gezien. Deze week was het mijn beurt om te kiezen waar we gingen eten en omdat 't Kuken mij wel beviel na gisteren, heb ik maar besloten om daar wat te gaan drinken.

Ik loop naar binnen en zie dat het rustig is in het café. Verder zie ik ook geen personeel en besluit om maar aan een tafel bij het raam te gaan zitten. Aangezien ik Marije ken, weet ik dat ze laat is. Altijd. We hebben om half 8 afgesproken, maar ik weet bijna zeker dat ze pas rond 8 uur komt opdagen. Daarom ben ik zelf ook pas om kwart voor 8 gekomen, anders moet ik zo lang wachten.

'Goedenavond, wilt u wat bestel... oh hallo meneer van Dijk.'

Ik hoor de stem van Julia. Ik voel dat ik hier stiekem op gehoopt heb.

'Hee, Julia, we treffen elkaar wel vaak deze week.'

Ja, natuurlijk zie je haar vaak. Je bent haar leerkracht sukkel.

Ik kijk in haar ogen als ik geen reactie hoor. Haar prachtige blauwe ogen. Heel even kijk ik naar haar lippen als die langzaam in beweging komen.

'Wilt u wat bestellen?'

En we zijn weer terug bij af. Ik ben een leerkracht. Een meneer voor haar. Ugh.

Ik kijk haar aan.

'Zeg alsjeblieft 'je' buiten school, ik voel me anders zo oud.'

Ze knikt. Plukjes haar dansen zacht om haar oren en ik kan het niet laten om het mooi te vinden. Misschien zelfs wel om haar mooi te vinden.

'Dat is goed meneer. Wil je wat bestellen?'

'En alsjeblieft geen meneer, ik heb ook gewoon een naam!'

Ze knikt.

Ik voel me gespannen als ik er aan denk dat Julia straks mijn naam zal zeggen. Dan realiseer ik me dat ze niet kan weten hoe ik heet, aangezien ze me altijd 'meneer' of 'u' heeft moeten noemen.

Ik lach.

Ze kijkt me vragend aan.

Schattig.

'Je weet natuurlijk niet hoe ik heet, ik ben Jeroen.' Automatisch steek ik mijn hand uit. Zij doet hetzelfde. Ik voel een schok als ik haar kleine hand in de mijne voel. Ik dacht het gisteren ook al te voelen, toen ik haar hand per ongeluk aanraakte. Ik trek mijn hand terug en weet even niet wat ik nu moet doen.

'Goed Jeroen, wil je wat bestellen?'

Ik glimlach.

'Nou nee, eigenlijk niet. Ik wacht op iemand.'

Als ze weg wilt lopen zie ik een soort verband om haar pols.

'Wat is er met je pols gebeurd?'

'Oh, uhm, niks hoor. Gewoon van de trap gevallen.'

Ik knik.

Ik wil nog vragen hoe ze van de trap gevallen is en of het pijn doet, maar ze loopt al weg.

'Hee broertje van me!'

'Hee Rijtje' begroet ik mijn zus.

'Ik heb al gezwaaid naar een serveerster, ze komt eraan volgens mij'

Ik knik. Hopend dat het Julia is.

'Wilt u wat bestellen?'

Ughh dat verdomde woordje 'u' weer

'JULIA!' roep ik.

'Oh ja. Sorry. Wil je wat bestellen?'

Ik lach. Ze leert het wel.

'Ja ik wil wat bestellen ja. Heb je warme chocolademelk?'

'Met slagroom?'

'Met slagroom'

Ze kijkt naar mijn zus.

'En wat wilt u?'

Ugh wat is ze netjes opgevoed. Niet dat dat slecht is hoor. Het is soms alleen een beetje té.

'Oh tegen mij mag je ook wel je zeggen hoor. Ik wil graag een Old Fashioned Whiskey'

Ik rol mijn ogen. 'Marije!'

'Oke oke oke. Dan in plaats van whiskey graag een groene thee.'

Ze knikt. 'Komt eraan'

Ze loopt weg en ik kan het niet laten haar even na te kijken.

'Dus. Waarom hebben we hier afgesproken, of all places?'

Ik ga weer recht zitten en verzin een passend antwoord.

'Het was gisteren best gezellig hier toch?'

'Is dat de enige reden?' Ze kijkt me grijnzend aan.

'Ja. Wat zou er anders moeten zijn?'

'Ach man het staat op je voorhoofd geschreven. Je hebt dat meisje gisteren ontmoet en je kent nu al haar naam. Je glimlacht en kijkt haar zelf onbeschaamd na. Hebben jullie het vannacht gedaan of zo?'

Wat is dat nou weer voor rare vraag. Al moet ik zeggen dat de gedachte erover niet per se vervelend is.

'Nee. Natuurlijk niet. Ik heb vannacht gewoon alleen thuis geslapen.'

'Vind je haar leuk dan? Of kende je haar al?'

Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. WTF. Ik word nooit rood.

'Bloos je nou? HAHAHA'

Ik probeer niet rood te worden, wat natuurlijk niet werkt, terwijl ik naar mijn lachende zus kijkt.

'Oke, wil je een serieus antwoord?'

Ik zie haar kijken met grote ogen. Wat ken ik mijn zus toch goed. Even serieus doen en ze is enorm nieuwsgierig.

'Ja, vertel.'

Ik zucht. Ik voel dat ik zenuwachtig word en er eigenlijk gewoon niet over wil praten, omdat ik zelf niet eens weet wat het precies inhoudt.

'Ze heet Julia en het is officieel een leerling van me. Ik merk gewoon dat we een connectie hebben en ik vind haar gewoon leuk, that's all.'

Marije knikt.

'Het is dus een leerling van je?'

Ik knik.

'En zij vindt jou ook leuk?'

Ik hoop het.

'Geen idee'

'Geloof me. Ze vindt jou ook leuk. Ze kijkt op dezelfde manier naar jou als jij naar haar kijkt.'

Rood is de kleur van mijn wangen.

'Broertje! Je straalt helemaal.'

'Ja nou is het wel genoeg. Hoe is het met jouw liefdesleven?'

En zo probeer ik het onderwerp te veranderen, maar in gedacht kan ik niet anders dan nadenken over wat Marije zei. Zou ze mij ook leuk vinden? Ze ziet mij toch gewoon als een leerkracht?

Ugh. Ik haat het om onzeker te zijn over iets. Ik probeer naar Marije te luisteren, maar de hele avond kan ik niet anders dan aan Julia denken. Julia die zo beleefd is. Julia die ons drinken komt brengen. Julia die soms een beetje lacht om mij. En die Julia die ik morgen gewoon weer in de les ga zien.