Damn teacher

15.

POV Julia

Ik sta voor mijn kledingkast. Ik heb geen idee wat ik aan moet doen. Vanavond gaan Milan, Sven, Anouk en ik uit, we gaan naar de nieuwe club die Milan in de vakantie heeft ontdekt. Maud kon niet, ze heeft een etentje met haar ouders, die 20 jaar getrouwd zijn vandaag. Ik weet dus niet wat ik aan moet. Ik wil iets moois, maar niet te groot. Het is namelijk best koud buiten, dus een korte broek of een jurkje zit er niet in. Ik besluit een blauwe jeans aan te doen, met een zwart shirtje met kanten mouwtjes. Verder doe ik mijn zwarte Graceland boots aan. Ik pak mijn tas en jas. Ready to go.

Het is 9 uur en we hebben half 10 afgesproken bij de club, dus ik besluit te gaan fietsen. Normaal gesproken zou ik met Anouk fietsen, maar zij komt van een verjaardag in de stad.

Als ik aankom in de stad zie ik Milan, Anouk en Sven al staan.

'Hee Juuuulll'

'Hee guyss'

Ik geef ze een knuffel.

'Wat zie je er beeldschoon uit Juul!' zegt Anouk.

'Ja' zegt Sven 'op wie probeer jij indruk te maken?'

Ik moet lachen en voordat ik kan antwoorden zegt Milan.

'Probeer maar geen indruk te maken op Sven, die is he-le-maal klaar met vrouwen.'

Ik kijk verbaasd naar Sven, op wie ik nooit indruk zal proberen te maken.

'Hoe dat zo?'

Sven zucht.

'Weet je nog dat ik gisteren een date had met dat oh zo leuk meisje?' zegt hij met een tikkeltje sarcasme.

Ik knik.

'Ze is dus niet op komen dagen.'

'Waatttt? Hoezo niet?'

'Ze heeft volgende week tentamenweek en had geen zin om af te spreken.'

'WTF! Wat een kutsmoes!'

'Ik weet het! Maar goed, vanavond even zuipen, en dan alles vergeten.'

Ik glimlach naar Sven, wetend dat Sven nooit veel drinkt, en dat vanavond ook niet zal doen. En wetend dat Sven dit niet zomaar zal vergeten, want als Sven verliefd is, is hij dat ook echt en gaat hij er 100% voor, en geloof me als ik zeg dat hij echt verliefd was.

'Shall we go-go?' vraagt Milan.

We stemmen allemaal in en gaan naar binnen, let the night begin.

Al snel bevinden we ons op de dansvloer. Niet dat we kunnen dansen, maar bewegen kunnen we wel. Vooral Milan is de ster van onze groep. Anouk en ik schateren van het lachen als hij op een nummer gaat headbangen. Het is én totaal uit de maat én het ziet er raar uit omdat hij kort haar heeft. Dit is waarom ik zoveel van mijn vrienden houd. Het boeit ze niet wat anderen denken. Het boeit hun niet als ze uit de maat dansen of als ze de meest rare eendenlach (Anouk) hebben. We zijn hier gewoon om lol te maken met elkaar.

'HEE ANOUK!' schreeuw ik in Anouks oor.

'JAAA?'

'IK GA FF NAAR DE WC!'

'WAT?'

'W - C!'

'OH JA OKE IS GOED SUCCES HE'

Ik lach en loop weg.

Ik wring me door de menigte en sta opeens stil. Ik knipper met mijn ogen om te checken of dit echt gebeurt, of hij daar echt zo staat.

Maar er verandert niets.