Damn teacher

21.

POV Jeroen

'Onthoudt wat ik heb gezegd he! Volgende week woensdag moet je het hele hoofdstuk kennen, want dan hebben jullie de S.O.'

De kinderen uit klas 2 lopen de klas uit nadat de bel is gegaan. Ik kijk op mijn rooster om te zien welke klas ik na de pauze heb, Julia's klas.

Ik kan niet wachten om haar te zien.

Na zaterdag kan ik niet stoppen met glimlachen als ik aan haar denk. Ze is zo ontzettend mooi. Haar uitstraling is mooi, haar manier van denken is mooi, haar ogen, haar haar, haar lach, haar stem, alles is mooi.

Ik heb het gevoel alsof ik een watje aan het worden ben, maar zelfs dat heb ik er bijna voor over.

Julia is simpelweg belangrijk.

'Psstt'

Ik kijk op.

Ze is prachtig.

'Hee Julia, hoe gaat het?'

Ze komt het lokaal binnen gelopen.

'Ja goed! Met jou?'

Ik glimlach. 'Goed, nu ik jou zie.'

Ze grijnst ondeugend. 'Ik dacht, misschien is het niet zo handig om dit te doen als je les geeft, maar aangezien je pauze hebt'

Ik trek een wenkbrauw op omdat ik niet weet wat ze bedoelt.

Ze kust me. Veel te kort.

Ik sta op en neem haar hoofd in mijn handen. Ik kan niet een hele dag teren op een klein kusje.

Ik zoen haar. Haar lippen voelen perfect en ik kan niet anders dan meer willen. Ik ga door haar haar met mijn hand. Haar zachte, mooie haar. Ik trek haar iets dichter naar me toe door mijn andere hand te gebruiken. En ik geniet. Ik geniet van haar hand op mijn hand en hoe onze vingers met elkaar spelen. Ik geniet van haar hand in mijn haar en hoe ze er soms een beetje aantrekt, wat zó goed voelt. Ik geniet van haar lippen. Ik geniet van haar glimlach door de zoen.

En ik glimlach door die van haar.

Ik verbreek de zoen en ik kan haar alleen maar glimlachend aankijken. Kijken in die prachtige ogen, waar ik nu al meerdere keren in verdronken ben. Mooie, vriendelijke pretogen.

'Ik ben heel blij dat je op tijd ben vandaag'

'HAHAHA, graag gedaan, Jeroen'

Ik lach ook. Ik lach om het prachtige geluid wat haar lach geeft.

'Weet je, dat je er mooi uit ziet vandaag.'

Ze blijft me aankijken.

Ze kust me. Weer veel te kort.

De bel gaat, de pauze is afgelopen.

'Als de bel niet was gegaan had ik je weer gezoend, want lieve Julia, kleine kusjes zijn niet groot genoeg'

Ze wordt rood. 'Verwend nest.'

Ik glimlach.

Ze loopt naar haar plek.

We kijken elkaar aan.

Haar vrienden komen binnen en ze kijkt op.

'Hee Juultiieeeee, waar was je nou?'

'Hi' zegt ze tegen Anouk, 'ik moest nog ff naar de wc'

Ze kijkt weer naar me. Ze wordt rood. Again.

Terwijl ze met haar vrienden praat en ik wat leerlingen begroet, kan ik het niet laten om naar haar te kijken. Ik knipoog dan naar haar en zij wordt dan rood. Heel de les gaat het zo door. Ik besef me dat het moeilijk wordt om dit geheim te houden. Deze band met haar, en de drang om naar haar te kijken, met haar te praten en haar aan te raken, ik denk niet dat ik het lang vol houd om dat geheim te houden.

Ik ga het wel proberen, maar het zal lastig worden.