Hope 51

1.4K 26 0
                                    

Fate's POV

Sabay kaming umuwi ni Ate pagkatapos ng laban niya. Nanalo sila pero hindi niya pa rin ako pinapansin simula pa kanina. Baka nagalit siya sa akin. Naiintindihan ko naman kung bakit siya galit, eh.

Tumakbo ako nang ilang hakbang at tumigil sa may likuran niya dahil ang bilis niyang maglakad. Kapapasok lang namin ng bahay. Kinagat ko ang ibabang bahagi ng labi ko bago naglakas loob na tanungin siya.

"Ate, galit ka ba?"ako

Tanong ko at napatigil ako sa pagsunod sa kanya sa may hagdan nang harapin niya ako.

"Sa tingin mo matutuwa ako sa 'yo?"Andrea

Bumaba siya sa hagdan para mapantayan ako.

"They showed up on your competition while on my game they were fixing some freaking problem in the company. Is that you wanna try to say?"Andrea

Napalunok ako. May namumuo na ring luha sa mga mata niya.

"You want a trivia? Ngayon lang, ngayon lang sila hindi nakapunta sa isa sa mga laban ko."Andrea

Yumuko ako nang makita kong umiiyak na siya.

"Sorry, At-"ako

"I don't need your sorry! Shut up!"Andrea

Dinuro niya ako sa dibdib pagkatapos niya akong sigawan.

"Palagi na lang bang ikaw ang pipiliin nila sa ating dalawa? Ha? Ikaw nalang ba palagi?!"Andrea

Pumikit ako't umiyak nang duruin niya ulit ako sa dibdib.

"Nandito rin ako! Does that meeting is more important than my game? Kahit texts or calls wala! Kahit i-inform niyo lang naman ako kasi was being paranoid where were you! If they had shown up kahit tapos na ang laro matatanggap ko 'yon kasi I know that they still tried! Then you'll gonna ask me that stupid question? Oo, galit ako! Galit ako sa 'yo dahil sila nandoon sa la an mo! Dapat bang ikatuwa ko 'yon? Dapat bang mag-celebrate ako? Edi congrats! You're the best! You're the f*cking winner! Ikaw paborito! Ikaw ang lahat!"Andrea

Pinunasan ko ang mga mata ko na parang bata at tumingin sa kanya.

"Pinilit ko naman sila eh. *sob*"ako

"Pinilit mo? Pumayag ba? Hindi, right? Then what's the sense?! Mag-isip ka nga!"Andrea

"Andrea! Fate! What's happening here?"Lea

Tumingin siya sa likuran ko. Pinunasan ko muna ang luha ko bago ako lumingon.

"Are you two fighting?"Aga

Ngumisi si Andrea at tumingin sa taas.

"Sa tingin mo, Dad?"Andrea

Tanong niya habang walang kahit anong ekspresyon ang makikita sa mukha.

"Andrea, let us expla-"Lea

"No need! Alam ko naman na mas mahalaga 'yung kumpanya kaysa sa akin."Andrea

Sabi niya bago kami iniwang lahat dito sa baba. Tumingin ako kila Mommy. Lalapit din dapat siya sa akin pero tumakbo rin ako at umakyat sa kwarto ko. Sobrang sakit ng dibdib ko. Hindi ko naman ito ginusto pero bakit parang kasalanan ko na naman?

Andrea's POV

I rolled my eyes when Mom knocked again on the door. Tumalikod ako doon at tumingin na lang sa labas ng bintana habang yakap yakap ang unan ko.

"Andrea, please. Let me in."Lea

She knocked again three times but I just made myself comfortable on the bed and close my eyes.

Finding HopeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon