ESCAPED

SIMULA

I'm at the woodland standing at the middle of nowhere. I'm alone. It was quiet. Darkness is all over the place.

Wala akong masyadong makita dahil sinag lamang na galing sa buwan ang nagsisilbing liwanag.

I slowly walk forward and it creates sounds coming from the dry leaves and small branches of trees that i stepped on.

I don't know why I'm here. I don't know how I end up here. I don't know where to go. I'm lost.

Umihip ang malamig na hangin. Niyakap ko ang aking sarili upang maibsan kahit papano ang lamig na dulot nito.

I heard scratches.

I stop walking.

Lumingon ako sa pinanggalingan ng tunog. Pinakiramdaman ko ang paligid but I can't see anyone.

I'm scared but i take courage to speak and ask.

"H-hello?! W-who's there?" My trembling voice echoed all over the place. No one answered my question so I continue walking.

Someone's following me.

No! Scratch that.

Not just someone.

Marami sila.

They are everywhere.

"hahahaha" I heard a low but wicked laughs and it gives me shivers. I don't know where they are. There's a lot of them. Palinga linga ako. I'm searching where they are. Habang tumatagal lumalakas ito sa pandinig ko.

Sa hindi kalayuan i saw a silhouette. Many silhouette. They are surrounding me.

"Oh God! Si-sino kayo?!" Kinakabahang tanong ko. I wanted to hide my nervousness but damn! I can't!

"you will die"

sabay sabay na sabi ng mga taong nasa paligid sa hindi kalayuan. They are giving me goosebumps. Nakakapanindigbalahibo.

"there is no place to hide"

Hindi ko maaninag ang mga itsura nila. Lahat sila ay nakapurong itim na kasuotan, pawang nagtatago sa kadiliman.

"you can't escape"

What are they talking about?! I'm afraid. Afraid that something bad might happen.

"THIS IS YOUR FATE!" isang buong-buo at malakas na boses ang aking narinig na nasundan ng nakakakilabot na tawa.

Napapikit ako, napayuko at napayakap ng mahigpit sa aking sarili dahil sa takot.

Hindi ko mawari kung ano ang gagawin

"God. P-please help me" mahinang usal ko. My whole body is trembling and my tears starting to fall.

Mabilis ang tibok ng aking puso. Parang mawawasak ang dibdib ko. Rinig na rinig ko ang tunog nito.

Someone's coming to my direction. Ramdam ko ang nagsusumigaw na katakot-takot na aura nito kahit nakapikit ako. I wanted to run. But i can't move my feet.

Malapit na siya.

My body's stiffened the moment I felt that someone's standing near in front of me.

Iminulat ko ang aking mata. At dahan dahang iniangat ang aking paningin.

Ngunit bago pa man ako makatunghay upang makita ang itsura ng nasa harapan ko ay bigla na lamang siyang naglabas ng kutsilyo. Itinutok niya ito sa leeg ko gamit ang kaliwang kamay niya at idiniin na siyang naging dahilan ng pagkakaroon ng hiwa dito.