ESCAPED

KABANATA 4 CONTINUATION

"You! Stupid! You will regret doing this! Alam mo bang ngayon nalang ulit ako makakatikim ng ganyang ice-cream!? Natapon pa! And it is because of you. You idiotic dimwit pervert holdaper! Damn you!" I shouted angrily and cursed him

Napatanga naman ang nasa harap ko. Bakit? Ngayon lang ba siya nakakita ng taong galit?

I used that opportunity to stand up and kick her hard down there. Thrice! Then I give him upper cut punch in the face.

"ARGGGHHH!!!" malakas na sigaw niya. Bakas ang sakit sa kanyang muka. Namimilipit ito. Napangiwi ako sa itsura nito dahil parang ramdam ko rin ang ginawa kong pagsipa sa kanya.

"Oh well say bye bye to your precious little birdie. Mabaog ka sana!"

I'm not yet contented so i gave him another couple of punch in the face. Hinawakan ko ang buhok nito, sinabunutan ko siya at pilit ko siyang hinarap saakin para magtama ang mga mata namin at malaman niyang seryoso talaga ako.

"Next time choose.who.you.messed.with" nanggagalaiting bulong ko at pinagsisisipa siya sa katawan.

Dinudugo na ang kanyang ilong at bunganga. Medyo marami na rin siyang natamong pasa galing sa akin. Napahiga siya sa damuhan, namimilipit na ito sa sakit at parang nahihirapan huminga. Binitiwan ko siya at umatras ako palayo.

Patakbo na sana ako upang bigyan siya ng malakas na sipa sa muka para deretso tulog na siya ng bigla nalang may bisig na pumulupot sa aking bewang upang pigilan ako at medyo inilayo.

"Ano ba?! Let me go! I'm not done yet with that idiotic dimwit pervert!" pagpupumiglas ko

"Stop it! You can kill him if you will continue that" galit na sabi niya

Bakit ba ito nagagalit?!

"What?! Kill? agad agad? Papatulugin ko lang ang bwisit na yon! So let me go! And let me do it!"

"Can't you see?! He can't even breathe well now because of what you did! You already beat him hard. Isn't that enough?"

Napatingin ako sa taong dahilan ng pagkahulog ng ice-cream ko. Hirap na hirap na nga siya.

Tumigil ako sa pagpupumiglas dahil tama nga siya. Medyo lumuwag na ang pagkakayapos ng kamay niya sa bewang ko. Marahas ko siyang tinulak at hinarap.

"Because of what I did you say? So I am the villain here huh? It was his fault! That's why he deserves that situation now! And yes! It's not enough!" I shout. I'm irritated because of this guy!

"Because of that guy natapon ang ice-cream ko! Hindi ko pa nga natitikman eh!" I said to him childishly while stomping my feet at the ground. Napalabi ako.

napanganga naman ang lalaking hindi ko kilala na nasa harapan ko ngayon.

"WHAT!? YOU'RE IMPOSSIBLE! YOU BEAT THAT GUY HARD AND IT IS JUST BECAUSE OF A FUCKING ICE CREAM?! HOW UNREASONABLE OF YOU! YOU SEE? YOU EVEN NEARLY KILL HIM! FOR PETE'S SAKE WOMAN! ARE YOU OUT OF YOU MIND?!" sigaw niya saakin ng hindi makapaniwala habang itinuturo pa ang taong nakahiga sa damuhan at hirap na hirap huminga.

Nagmuka akong batang nakagawa ng hindi kaAya-aya at pinapagalitan ng kanyang magulang.

"u-uhh h-hindi lang n-naman yon!" Iniwas ko ang paningin ko sakanya. I'm stuttering. Oh god! Bakit ba nakakatakot magalit itong lalaking ito? Should I call him Mr. Beast? mmm nah! Not a good idea.

"Tinutukan niya ako ng kutsilyo! Gusto niya akong pagnakawan at may balak siyang masama saakin! Now tell me?! Am I still unreasonable and out of my mind!?" Depensa ko. Kahit hindi naman talaga iyon ang totoong pinakarason ko.

Napailing nalang siya sa sinagot ko sa kanya. Hindi pa rin makapaniwala. Tinitigan muna niya ako bago siya tumalikod saakin at naglakad paalis.

Aba! Walang modo. Ganoon na lang ba iyon? Pagkatapos ng biglaan niyang pagsulpot iiwanan nalang ako ng basta-basta?

Parang sa pag-ibig. Ang bilis dumating pero kapag nakuha na ang gusto sayo isang pitik lang wala na ito. hays

Napairap ako sa kawalan. Naglakad na rin ako paalis at papunta sa kotse ko. Medyo madilim na pala hindi ko manlang namalayan.

Pagbukas ko ng pintuan sa bahay si Tresha at Demi na nakaupo sa sala at nakahalukipkip ang bumungad saakin. Nakataas ang kilay ng dalawa at nakatingin saakin na parang nagtatanong kung saan ako galing.

"Anong ginagawa niyo rito?" walang emosyon na tanong ko ng makalapit ako sa kanila. Wag nila akong mataraytarayan dahil hindi ko pa nakakalimutan ang kasalang ginawa nila saakin kanina.

Napahugot sila ng hininga matapos marinig ang tanong ko.

"Babaita sorry na huhu" "Best friendddd!! Hindi na mauulit promise! Wag ka ng magalit saamin" dali-dali silang tumayo at hinawakan ang mga kamay ko.

"Pagkatapos niyo akong pabayaan kanina? Ganun ganun nalang ba iyon?"

"May kasalanan ka rin naman saamin eh! Iniwan mo kami!" "Alam mo bang ang hirap magcommute pauwi?! Gosh nasira ang beauty ko! Look at me! Ang haggard ng itsura ko." Reklamo nila saakin.

"oh? Akala ko ba magsosorry kayo? Bakit kayo nanunumbat?" Natahimik silang dalawa at napatungo.

Umakyat na ako sa kwarto ko. Iniwan ko ang dalawa sa sala. Bahala sila sa buhay nila. Magpapaakyat nalang siguro ako ng makakain sa mga katulong mamaya.

Pagpasok ko sa aking kwarto nagtungo ako sa locker na nasa loob ng silid ko. Dito ko inilalagay lahat ng importanteng bagay sa akin. Dito ko muna itatago ang sulat na nakuha ko kanina.

Pagkatapos ko itong isara agad akong nahiga sa aking kama. Sa dami ng nangyari ngayong araw ramdam ko ang sobrang pagod dahil dito.

Madaming gumugulo sa aking isipan kaya hinayaan ko ang sarili kong makatulog para makatakas sa pagIisip na iyon.