ADA [Tamamlandı]

19.Bölüm:Ödev buluşması

Medya: Can Öztürk

     Aradan 4 gün geçiyor. Su'ya soru sorduğumda ağzı bıçak kesiliyor. Nereye gittikleri hakkında hiçbir şeyden bahsetmiyor. Maya ve su neşeliler. Bu yüzden sürekli soru sorup canlarını sıkmaktan vazgeçiyorum. Pazar günü ödevim için buluşacaktık fakat ortam çok gergindi. Bu yüzden Su'dan rica edip bugün buluşma olmayacağını söyledim. Anlayış gösterdi. Bugün ise okuldan sonra Su'yun belirlediği bir kafede sunum hakkında konuşacağız. Birkaç ders sonra.

⏳⌛⏳⌛

     Dersler bitiyor .Su ve ben kafeye gidiyoruz ama daha Ulaş gelmemiş. Bir şeyler ısmarlayıp beklemeye başlıyoruz. O sırada Maya beni arıyor.

-Efendim ikiz.

-Ben dışarıda kaldım Siz neredesiniz?

-Anahtarın yok mu?

-Normalde erken geliyordunuz ama yoksunuz . yoksa bensiz geziyor musunuz ?diye sitem ediyor .Onun bu haline gülümsüyorum.

-Tabii ki geziyoruz. Yoksa senle mi gezecektik.

-Öyle olsun kapatıyorum.

-Kapatma ikiz.******** kafesine gel. Gelirken Arzu'nun Lisesi'ne uğra büyük ihtimal yakında okuldan çıkar.

    Su ile siparişlerimizi veriyoruz. Daha hala gelmiyorlar sinirleniyorum.

    Su Ulaş'ı ara deyince hemen Ulaş'ı arıyor .Ulaş telefonu açmıyor . Sabır sınırım taşıyor . O sırada kapıdan Ulaş ve o gün yani Ulaş'ın kayalıklardan atlayacağı  gün gördüğüm çocuk giriyor. Su el çırpıyor . Niye seviniyor? Allah aşkına yanımıza oturuyorlar. Sinirimi yatıştırmaya çalışıyorum.

-Selam ,diyor adını unuttuğum çocuk. Su onu selamlıyor ve gereksiz bir tanışma yapıyorlar. Onlar da siparişlerini veriyorlar. Arzu'yu görüyorum uzaktan zıplaya zıplaya geliyor. Arkasında da Maya onun bu haline gülüyor. Maya ve Arzu yanımıza oturunca Ulaş şaşırıyor.

-Oooo Başka gelecek kimse var mı?

-Ne demek istiyorsun Ulaş?

-Diyorum ki sülalecek toplanıp gelmişsiniz " derken parmağı ile Maya ve Arzu'yu işaret ediyor . Hızlı hareketlerle işaret parmağının üstüne vuruyorum.

-İndir o parmağını yaşama sebeplerimin üstünden yoksa o parmağını kırarım.

-Aaa sen şu sigara içen Çömez değil miydin? diye soruyor Can. Biraz şok yaşıyorum. Ne kadar iğrenç bir iftira bu . Herkes soran gözlerle Arzu'ya bakıyor.

-Sözlerine dikkat et.

-Yaa . Dikkat etmezsem. Sözde hiç bir erkeğe yüz vermiyormuş .Kim bilir kaç erkekle çıktın, deyince Arzu ani bir hareketle Can'a tokat atıyor.

-Yoksa bu olur işte, diyor Arzu . Ulaş hiddetle yerinden kalkıyor . Önünde duran Maya'yı itiyor ve Arzu'ya bağırıyor. Arzu'yla Ulaş'ın arasına geçiyorum. Ulaş'ı var gücümle itiyorum. Masanın üzerinden dolu su bardağını alıyorum. Suyu yüzüne savuruyorum.

-Bana bak Ulaş Akkaya mısın? başka bir şey misin? bilmiyorum ama şunu çok iyi biliyorum . Benden ve yaşama sebeplerimden uzak dur.

-Ada olaya sen karışma. Seni incitmek istemiyorum.

-Sen beni ilk başta Maya ve Arzu'nun gelmesine laf atarak incittin " hızlıca arkamı dönüyorken Ulaş kolumu tutuyor. Ani bir hareketle kolumu çekiyorum.

-Benden uzak dur.

⏳⌛⏳⌛

  Akşam oluyor. Odamdayım . Yine saatlerce okuduğum bir kitabımı köşeye koyuyorum. Düşünüyorum. Bu günüm heba oldu. Hem ödevi yapamadık . Hem de kalpler kırdık. Lanet olsun bu güne. Ben şimdi hocaya Ne diyeceğim? Çok kızacak eminim ama asıl sıkıntı o değil.

Arzu'nun hayatı boyunca hep unutmak istediği şeyleri o çocuk hatırlattı. Arzu 9 .sınıftayken arkadaş çevresinden dolayı bir dönem Sigara içmiş. Bunu fark eden abisi mi? kuzeni mi? Her neyse o engellemiş. Sigarayı bırakmış. Bir daha da içmemiş.

Bırakalıdan beri kimseden azar işitmemiş sigara yüzünden ama o salak çocuk bugün benim kardeşimin kalbini kırdı. Sonra sözde Maya'yla aynı okulda okuyan(ortaokul) Ulaş. Ona kötü sözler söyledi.

    İşte insanların arkadaşlık anlayışı bu. Ben bu noktada her zaman çok hassas olmuşumdur. Benim çok arkadaşım olmadı. Hatta tek arkadaşım oldu ama o başka birisi değildi benim için. O bendim. Ben de o. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gayrı gitmezdi.

Düşüncelerimizi duygularımızı yapacaklarımızı hep birbirimize anlatırdık. Birbirimizi aşağılamazdık. Her şeyden önce birbirimize insan olduğumuz için değer verirdik. Hiç dilimiz kötü söz söylemezdi birbirimize. Yine Yasemin'i bütün benliğiyle kalbimde hissederek uykuya dalıyorum.

Son iki paragraf hakkında ne düşünüyorsunuz? Son paragrafta olağan konunun dışına çıkmak istedim. Ben arkadaşlığa çok önem veren biriyim. Benim de fazla arkadaşım yok. Aslında 1 tane başka yok. Ama gerçekten ona bağlıyım. Çünkü üzgünken, sınavlarımdan düşük aldığımda, rezil olduğumda bir tek o beni güldürebiliyor. Bir tek o teselli verebiliyor.

Yine gereksiz bir şekilde sonunu uzatıyorum. Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yoruma yazın. Voteleyin.

Kitapla ilgili sormak istediğiniz bir şeyi mutlaka sorun. Elimeden geldiğince cevap vermeye çalışırım.

Değeli okuyucularım Allah'a emanet olun. Sağlıcakla kalın. 🤗🤗🤗