ADA [Tamamlandı]

20.Bölüm:Benle köye geliyorsun.

Medya: Arzu karayel

     Arzu'nun buluşma gününden beri morali çok bozuk. Çok konuşmuyor. Sorduğumuzda ise "okuldaki dersler" deyip geçiştiriyor . Biz de fazla üstelemiyoruz. Can'ı ilk gördüğüm yerde yüzüne yumruk indireceğim. Geri zekalı çocuk kızı hep rencide etti.

    Bugün Cumartesi. Mutfakta kahvaltı hazırlıyoruz. Keyifler yerinde gibi görünüyor. Arzu'yu daha uyandırmadım. kahvaltıyı hazırlayıp çayları bardaklara dolduruyoruz.

O sırada ben de benim odamda uyuyan küçüğünün yanına gidiyorum. Kapıyı açıyorum. Arzu dolmuş ve korkan gözlerle bana bakıyor. Elindeki telefonu yere düşürüyor. Tepkisine anlam veremiyorum.

-Uyanmışsın ufaklık "  hızlıca yerden telefonu alıyor." Sonra konuşalım" deyip telefonu kapatıyor.

-O kimdi ? " önce biraz düşünüyor. sonra yanıma gelip;

-Sınıf arkadaşım ,deyip mutfağa yöneliyor. yalan. Evet kesinlikle yalan söylüyor. Bunu gözlerini kaçırmasından, hatta yüzüme bile bakmamasından , elleriyle eşofmanı sımsıkı tutmasından anlıyorum . Ama niye konuştuğun kimdi ki?diye sorunca bana öyle dedi.

     Kahvaltıda bir sessizlik var. Arzu masadan yüzünü bile kaldırmıyor.

-Bugün ne yapalım? alışverişe çıkalım mı? diye soruyorum.  Bu soruyu gerçekten ben söylemiş olamam çünkü alışveriş yapmayı hiç sevmem internetten sipariş veririm ama bugünkü amacı farklı Arzu'yu az da olsa eğlendirmek ama Arzu'da alışverişi sevmeyeceğini tahmin ediyorum

-Olur ,diyor Su.

-Bana da uyar ama erken geleceğiz spor salonuna gideceğim diyor Maya. Sonra göz ucuyla küçüğüme bakıyorum hiç Sanki bizi duymuyor gibi kesinlikle kafasına takmış olduğu bir şey var ama ne? Can'ın sözleri bu kadar canını sıkmış acıtmış olamaz o tanıdığın kadarıyla çok güçlü bir kız

-Ya sen ufaklık ,diye soruyorum. Arzu'ya çayından Bir yudum daha alıp söze giriyor

-Benim bir işim var Şey arkadaşımla buluşacağım

-Kim diye atılıyor Su benden önce

-Sınıftan bir arkadaş değil " masadan kalkıyor hazırlanmak için odaya gidiyor

⏳⌛⏳⌛

   15 dakikadır Arzu'yu takip ediyorum. Su ve Maya AVM'ye gittiler. Onlara sonra geleceğimi söyledim Çünkü daha önemli bir işim var. küçüğümün derdini anlamam lazım. Arzu bir banka oturuyor birisini bekliyor.

Yoksa gerçekten arkadaşı ile buluşacak mı? bir süre sonra annemin yaşlarındaki bir kadın Arzu'nun yanına geliyor. Arzu gergin gözüküyor konuşmaya başlıyorlar ama duyamıyorum biraz daha yaklaşıyorum bulundukları yere,

-Teyze lütfen izin ver.

-Arzu sana kaç defa söyleyeceğim Üstelettirme .

-Ama başta izin vermiştin şimdi niye kararını değiştiriyorsun.

-Ben sana son sözümü söyledim Arzu bugün akşama kadar eşyalarını topla benimle köye geleceksin.

-Hayır gelmeyeceğim.

   Teyzesi Arzu'yu çekiştiriyor.

-Sen kendini ne zannediyorsun? tehlikeli Burası köy senin için daha güvenli, diye bağırıyor. Arzu ağlamaya başlıyor. Daha fazla dayanamıyorum. koşarak Arzu'nun yanına gidiyorum. teyzesini içiyorum.

-Kendinize gelin, diye bağırıyorum teyzesine.

-Sen kimsin?

-Ben Arzu'nun arkadaşıyım.

-Yoksa ev arkadaşı mısın ?

-Evet.

-Hep senin yüzünden arsızlaştı bu kız. bana karşı sesini yükseltmeyi bırak  şimdi üstüme bile yürüyor, diyor Arzu'nun teyzesi.

-Ama haklı Arzu böyle davranmakta artık koskocaman kız oldu.

-İşte bu daha büyük bir sorun yakında tanınacak.

-Ne demek istiyorsunuz?

-Boşverin geveliyorum.Yeğenime iyi bak iyi ve kötü gününde onu yanından ayırma. Onu hep koru "  resmen Kadın Ağlıyor.

-Senin için çok endişeleniyorum Arzu. Kendine iyi bak. Zorda kaldığında her zaman yaptığın gibi pes etme ,diyip sarılıyor. Tek kelime etmeden yanımızdan çekip gidiyor.

-Ne söylemeye çalışıyor ? Anlamadım. diye soruyorum. Yanıtsız kalacağımı düşünüyordum ama beni cevaplıyor.

-İnan bana ben de anlamadım ama boş ver. Öylesine endişeleniyor işte.

-Tamam . O zaman alışverişe çıkalım, diyorum. Ellerim alkış yapıyorum.  Bana "hadi ama ciddi misin" bakışı atıyor.

-Bana öyle bakma. Maya ve Su AVM'yi satın almışlardır. Gidip onları durdurmamız lazım "  koluna giriyorum. Yürümeye başlıyoruz.

-Beleşe kıyafet alırsam gelirim, derken sırıtıyor.

-O zaman durduğun kabahat, diyorum. Gülüyoruz hunharca. Buraya yürüyerek geldiğim için AVM'ye kadar yürümek zorundayız.

-Gerçekten üşenmedim mi bu kadar peşimden gelip yürümeye?

-Unutma küçüğüm bir abla ya da kardeş isterse sırtına taş yükleseler taşır. Üşenmez. Şu kadarcık yolu yürüdüm sadece " dediğimde duruyor olduğu yerde.

-Neden durdun küçüğüm? diye soruyorum hızlıca bana koşuyor. Sarılıyor.

-Sağ ol her şey için senin sayende sizden ayrılmayacağım.

En güzel his nedir bilir misiniz? Durun ben söyleyeyim. En değer verdiğinizin size sarılması. Neden diye de sorarsanız cevabını vereyim. Çünkü o kişilerin sarılmasında hissettiğiniz huzuru,ağır kalp ağrısını hiç bir durumda hissedemezsiniz. Bu kişiye göre değişir. Kimine göre Annesi veya babasıdır. Kimine göre arkadaşıdır. kimine göre sevgilisidir. Kimine göre de kardeşidir. İşte ben bu kısma giriyorum. Kardeşi için nefes alanlardanım ben . Hep de öyle olacağım.

Yine uzatıyorum. Farkındayım. Bölüm biraz saçma oldu gibi. Son kısmını yazarken biraz işte bölümün asıl duygusu burada dedim.

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yoruma yazın. Voteleyin.

Değerli okuyucularım Allah'a emanet olun. Sağlıcakla kalın.