11.Bölüm:Ev arkadaşı

36 12 7
                                    

Medya:Su Saraç

Diğer gün Ulaş ortalıklarda görünmüyor. Demek ki benimle uğraşmayacak. Derin bir oh çekip Su'yu okulda arıyorum. Sonra buluyorum. Okul bitiminde eve giderken suya dönüp,

-Ulaş Akkaya ile tanıştın mı ? ,diye soruyorum.

-Tanıyorum ama o beni tanımıyor herhalde ya sen ?

-Maalesef tanıştım .

-Ne gerçekten mi ?

-Çok tepki veriyorsun .

-Nasıl vermeyeyim kimseyle konuşmuyorsun ki .

-Seninle konuşuyorum ya .

-Ben herhangi biri değilim ki .

-Diyorsun .

-Dedim bile .

    Arabayı daha Eve gelmeden önce bir yerde durduruyorum .

-Neden durduk ?

-İn arabadan.

-Anlamadım.

-İn diyorum.

-Ama ben şimdi Ne dedim ki ?

      Sinirleniyorum ve sesimi yükseltiyorum.

-Sen herhangi birisisin benim yanımda özel konum yapmaya çalışma!

-Ağır konuşuyorsun kalp kırıyorsun .

-Benim kırılan kalbim hep batıyor ama .

-Ben mi kırdım kalbini?

   Susuyorum sadece susuyorum . Ulaşa çok tepki veremediğim için şimdi Suya patlıyorum. Ama o çok masum.

-O zaman öyle olsun ,diyor. Arabadan iniyor. Hızlı adımlarla ilerliyor.

"Lanet girsin. Bir daha kaybetmeyeceğim bir yakınımı" diyerek arabadan çıkıyorum. Koşarak Su'ya yetişiyorum .

-Su Tamam ben hatalıyım .

-Hayır sen hatalı değilsin . Ben de hata baştan beri seninle çok iyi arkadaş olabiliriz diye düşünmüştüm . Ve sana çok yapıştım. Bir daha olmaz söz, diyor.

     Yine yürümeye başlıyor. Arkasından koşuyorum elinden tutup döndürüyorum. Sımsıkı sarılıyorum ağlamaya başlıyorum. Yasemin gibi bir arkadaş edinmiştim beni hayata geri bağladı . Onu bırakamam.

-Seni anlamıyorum Bir iyi gibi davranıyorsun bir kötü

- Söz sana bundan sonra hep iyi davranacağım ama bir daha benden ayrılma .

-Tamam da Ne oldu birden bire.

- Boş ver. Hadi eve gidelim.
  
   Tekvandodan geri dönüyorum .Arzu hayata bağlanmaya başlıyor. Antremana geldiğinde mutlu oluyor . Ama ben yinede mesafe koyuyorum. O da yanıma gelip konuşmuyor. Şu aralar Maya'dan ses seda yok. ailemden de öyle . Su olmasa kendimi yapayalnız hissedeceğim. Hani alışmıştım yalnızlığa . Aşağıdan sesler gelmeye başlıyor. Su ailesiyle kavga ediyor. Balkona çıkıp dinlemeye başlıyorum. Bağırarak konuşuyorlar.

-Kızım neden anlamıyorsun?

-Neyi anlayacağım anne durup dururken taşınmak nereden çıktı?

-Kızım Babanın işi biliyorsun tayini çıktı

-Siz de kabul mu ettiniz?

-Ne yapabilirdik?

-Ama benim okulum ne olacak hiç düşündünüz mü?

ADA [Tamamlandı]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin