Bir kafeye gelmişlerdi. Bora'nın yanından ayrıldıklarından beri Hayal ağlıyordu.
Songül Hayal'e sarıldı.
"Anneciğim ağlama artık yok bir şey."
Hayal:
"Kolun acıyoy mu anne?"
Songül:
"Hayır anneciğim hiç acımıyor."
Güney:
"Hayal'ciğim kimse size zarar veremez tamam mı? Korkmana gerek yok."
Hayal Güney'le Songül'e aynı anda sarılmıştı. Güney ve Songül de Hayal'e sarılmak için ellerini uzattığında elleri birbirine değince ikisi de aynı hızla elini çekmişti.
Güney:
"Ş... şey Songül sen iyi misin?"
Songül:
"İyiyim..."
Güney:
"Bir şeyler yer misiniz?"
Songül:
"Gerek yok sağol."
Hayal:
"Eve gitmek istiyoyum ben."
Güney:
"Tamam hadi gidelim o zaman."
Eve geldiklerinde kızlar hemen koşup Hayal'i kucaklarına aldılar.
Meral:
"Size sürprizimiz var. Gelin hadi. :)"
Kızlar Hayal'le birlikte önde Songül ve Güney arkada odaya gelmişlerdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eylül:
"Bu oda sizin. :) Nasıl olmuş?"
Songül:
"Çok güzel olmuş kızlar. Sağolun ama bu kadar uğraşmasaydınız keşke."
