Songül ve Güney bir süre öylece kalmıştı. Geri çekilen Songül oldu.
Songül elinin tersiyle gözyaşlarını sildi.
"Özür dilerim... tutamadım kendimi."
Güney:
"Keşke elimden bir şey gelse de sana yaşadıklarını unutturabilsem."
Songül:
"Sağol yanımda olduğun için... Şey Hayal okuldan çıkacak gidelim mi artık?"
Güney:
"Gidelim."
*******
Ertesi gün Songül hazırlanıp Hayal'i uyandırdı.
Songül 👇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayal:
"Anne ben de seninle geleyim mi?"
Songül:
"Bitanem ben işe gidiyorum seni götüremem ki."
Hayal:
"Güney abi de vay oyda ama."
Songül:
"Çok mu seviyorsun Güney abini?"
Hayal:
"Evet..."
Songül:
"O zaman bu akşam Güney abinle birlikte yemek yiyelim mi?"
Hayal sevinçle annesine sarıldı.
"Eveet. :)"
O sırada kapı çalmıştı.
Songül ve Hayal birlikte kapıyı açtı.
Güney:
"Günaydın. :)"
Songül:
"Günaydın. :)"
