Sabah Songül ve Güney eve dönecekleri için erkenden uyanıp hazırlanmışlardı.
Songül 👇
Güney:
"Arada bir yapalım bunu... çok güzel oldu. :)"
Songül güldü.
"Olur. :)"
Güney:
"Hadi kahvaltıya gidelim. Sonra çıkarız."
Kahvaltıdan sonra odaya çıktılar.
Songül:
"Güney... Seda'ya bakalım mı?"
Güney:
"Bence boşver."
Songül:
"Ya kız çok kötüydü ama."
Güney Songül'ün ellerini tuttu.
"Sen çok iyi kalplisin... ama diğer insanlar senin gibi değil."
Songül:
"Nasıl yani?"
Güney:
"Boşver... hadi biz çıkalım artık."
Songül:
"Ya söylesene Güney.."
Güney:
"Aşkım düşünsene... sence bi insan nişanlısının nasıl biri olduğunu bilmez mi?"
Songül:
"Yani bilir aslında."
Güney:
"Peki nişanlısı o başka bi adama sarılırken böyle rahat durabilir mi?"
Songül:
"Açıkça söylesene şunu Güney."
Güney:
"Bilmiyorum... ama ben nişanlı olduklarına inanmıyorum. Sen Seda'nın bana yakınlığından rahatsız olurken adam bi rahatsız olup da uyarmadı onu. Üstelik nişanlısının yanında senin elini tutabildi."
