Yorumlarınız beni çok mutlu ediyor. Yorumlarınızı okudukça yazma isteğim artıyor. Bol bol satır arası yorum yaparsanız çok sevinirim. 💕
************
Güney sabah uyandığında bir süre göğsünde yatan Songül'ü izledi. Usul usul saçlarını okşayıp bir öpücük kondurdu.
"Güzelim... uyan hadi hastaneye gideceğiz." diye mırıldandı.
Songül Güney'e biraz daha sokulup söylendi.
"Çok rahatım ama..."
Güney Songül'ün bu haline güldü.
"Bitanem istediğin zaman yatabilirsin ben hep yanındayım. Ama şimdi hastaneye gitmemiz lazım."
Songül gözlerini açıp uyku sersemliğiyle Güney'e bakıyordu.
Güney gülerek burnuna bir öpücük kondurdu.
"Günaydın aşkım."
Songül:
"Günaydın..."
Güney:
"Ben bi duş alacağım. Sen Hayal'i uyandır istersen."
Songül başını olumlu anlamda sallayıp yataktan çıktı ve Hayal'i uyandırmak için odasına gitti. Yatağın kenarına oturup Hayal'i öptü.
"Kızım..."
Hayal yavaşça gözlerini açmıştı.
"Anne... ne zaman geldin sen?"
Songül:
"Gece geldim anneciğim. Uyandırmak istemedim seni... Hadi üstünü giyin kahvaltıdan sonra hastaneye gideceğiz."
Hayal:
"Yine mi?" dedi üzüntüyle.
Songül:
"Artık iyileşeceksin kuzum. Biraz daha sık dişini."
Hayal kalkıp giyinirken Songül de mutfağa gidip kahvaltı hazırlamıştı.
Hep beraber kahvaltı masasına oturmuşlardı.
Hayal midesi bulandığı için yemek yemiyor tabağıyla oynuyordu.
Güney:
"Hayal'ciğim niye yemiyorsun?"
Hayal:
"Midem bulanıyor."
Songül:
"Kızım yemen lazım ama."
Güney:
"Canının istediği bir şey varsa alıp geleyim hemen."
