ONDERWERELD.

5

Ik open mijn ogen en het enige wat ik zie zijn witte muren. Ugh. Ziekenhuis. Ik haat deze plek zo hard. Je deteste. 

Flashback

" Ik krijg een lap dat mijn hoofd naar achteren doet vliegen. Ik ben moe. Ik zit vastgebonden aan een stoel. Heb al dagen niks gegeten noch gedronken.Ik heb geen kracht meer. Toch roep ik de longen uit me lijf 'WIE DE KANKER DENK JE WEL NIET DAT JE BENT WAT RAAK JE ME ZO AAN ZO RAAKT ME VADER ME NIET EENS AAN DUS LAAT STAAN JIJ KANKER HOMO KANKER ZEMMER KANK...' Een harde boks laat mijn mond automatisch zwijgen. 'tegen mij praat je niet zo, let op je fucking taalgebruik ben je vriendje niet' sist hij me toe en neemt een stap weg van mij. 'Fils de pute' zeg ik zacht maar hoorbaar. 'he wat zei je daar?' en hij komt terug. Dicht bij me gezicht. Té dicht. Hij houdt me bij mijn kin vast. 'Wat zei je? Heb ik jou gevraagd?' 'Hoerenzoon. Dat is wat ik zei. Connard' antwoord ik met een geforceerde glimlach. BAM daar volgt de zoveelste boks in een paar minuten. Ik proef het bloed op me lippen en de rest voel ik naar beneden vloeien vanuit mijn neus. 'Je bent pittig maar zo een grave praat doe je maar beter niet tegen mij heb je me begrepen?' Ik blijf stil en gun hem geen blik want ik zweer mijn blik op dat moment zal je niet aankunnen. 'ik praat tegen je heb me begrepen? ik spreek tegen je dus kijk mij aan. ' Ik kijk hem aan en blijf hem aan kijken totdat het eng wordt. Hij vraagt me om normaal te kijken , ik blijf op dezelfde manier naar hem kijken. 'ik vraag je het de laatste keer, kijk fucking normaal of kijk weg.' Ik blijf in dezelfde positie. BAM nog een boks. Mijn hoofd buigt zich automatisch naar beneden. Hij pakt em op en blijft door slaan. Ik blijf bij mijn bewust zijn, ik ben een sterk meisje mij breek je niet zo snel. Hij komt met zijn hoofd dicht bij het mijne en dat was het perfecte moment voor mij om in zijn gezicht te spugen. Hij deinst naar achteren en kijkt me vol ongeloof aan waarna hij het wegveegt met zijn mouw. 'KANKERHOER WAT LOOP JE OP MIJN GEZICHT TE SPUGEN IK ZWEER DIT IS DE GROOTSTE FOUT DIE JE OOIT HEBT GEMAAKT JE ZAL SPIJT KRIJGEN VAN JE DAAD. LET OP ME WOORDEN' roept hij naar me waarna ik al snel zijn pistool tegen mijn slaap voel. 'baas ga je niet een beetje te ver ik zou haar niet neerschieten als ik jou was' hoor ik zijn mannetje zeggen. Kan me niks schelen ook als ie me dood wilt schieten dan doet ie 't maar ik heb niks te verliezen. 'wat!? ga jij mij bevelen zitten geven? ' POW kogel recht door zijn hoofd en nog een in zijn hart. Ik wendt mijn blik af, eerste keer dat ik dit in het echt zie gebeuren. Ik zie het bloed zich overal op de grond verspreiden. Wow hoe harteloos kan je zijn. 'zie je dit is wat er ook met jou gaat gebeuren als je nog zo'n grote mond tegen me hebt.' Ik knik maar en zeg niks. Heb de kracht niet om te spreken ik ben moe. 'zeg sorry baas tegen me' Wat denkt deze kill? Ik heb nog nooit in mijn leven sorry gezegd tegen iemand wilt die dat ik sorry tegen hem zeg. Grapjas. Ik schud mijn hoofd. 'zeg nu SORRY BAAS' en zet zijn pistool tegen me kin waardoor mijn hoofd naar achter gaat. 'NU' Ik schud met mijn hoofd nee. 'Weet je zeker?' Ik knik met mijn hoofd. Mijn trots zet ik nooit opzij al gaat mijn leven eraan. Hij zet de gun actief hoor ik bij mijn oor. En richt op mij. 'Ashadu an laa ilaha ila allah. Wa ashadu an Muhammadan Rasullulah.' en ik sluit mijn ogen.

Een kogel door mijn buik en toen werd ik na 5 maanden wakker vanuit mijn coma in het ziekenhuis. "

Wat doe ik hier nu weer. Watefok is er gebeurd. Ik moet hier weg, ik doe het zuurstofpleister uit en probeer op te staan wat moeilijk lukt oh putain mijn hoofd. Er komt een gast?? naar me toe en helpt me op het bed. Wie de fuck? Huh? 'Wie de fuck ben jij en wat de fuck raak je me aan en wat doe je hier en watde fok is er gebeurd!?' Hij kijkt me aan, schraapt zijn keel en begint te praten. 'Ewa ik was met m'n matties in de appie hein en ik keek toevallig jou richting op en zag je flauwvallen. Toen heb ik je naar hier gebracht en zitten wachten tot ja tot je wakker wordt.' We hebben ongemakkelijke oogcontact die te lang duurt, maar als snel wendt ik mijn blik af. 'Bedankt maar ik moet nu gaan.' en probeer op te staan. Ik pak mijn spullen zet mijn hoofddoek goed en wil vertrekken tot 'waarom rook je eigenlijk' ik draai me om en kijk hem onbegrijpelijk aan 'waar heb jij het over?' 'ja de dokter zei me dat je een sterke spul op hebt gerookt dat puur was en omdat je lichaam zulke stoffen niet gewend is, heb je er gevoelig op gereageerd en ben je je bewust zijn kwijt geraakt.' ik kijk hem aan , kijk vervolgens naar de grond en kijk ik hem weer aan 'dat gaat je niks aan hou je bezig met je eigen zaken' en weg was ik.

Stemmen zou lief zijn xxxK