ONDERWERELD.

6

Wanneer ik thuis kom is het al 20h in de avond. Ik steek mijn sleutels door het sleutelgat en als ik mijn beide ouders met een boze blik zie staan wil ik het liefst omdraaien en terug gaan. " Fin konti had lila!?'' (Waar was je deze nacht!?) "Bij wie was je gaan slapen hé!?" En nog zo'n tiental gelijkaardige vragen kreeg ik toegeschreeuwd. Shit wat moet ik nu zeggen? Als ik ze zeg dat ik in het ziekenhuis lag gaan ze hoe dan ook te weten komen dat ik had gerookt... Hmm "Hey hallo waaraan zit je te denken, ik stel je een vraag!" riep me vader. "Waarschijnlijk zit ze snel nog een leugen te bedenken" antwoordde me moeder. Ya Allah 3etini sbar. (Oh God geef me geduld.) "Ik overnachtte in het ziekenhuis" Even keken ze me geschokt aan, maar al snel veranderde hun blikken. "Wat is dit nu weer voor uitvlucht, vertel gewoon de waarheid a Firdaouss. Waar ben je geweest?" Pff "Mama, papa wolah al 3adhiem ik lag in het ziekenhuis. Ik had waarschijnlijk iets verkeerds gedronken en viel flauw." Leugentje om bestwil. "En ze konden jullie niet bereiken omdat me gsm uitviel. Ga maar navragen in het ziekenhuis als jullie me niet geloven." Pff hun vertrouwen in mij is zo beschadigd dat ze dit niet eens geloven, ik vind dit erg jammer wolah maar is me verdomde eigen schuld.

-02h47

Woelend in m'n bed probeer ik in slaap te vallen, wat maar niet wil lukken en ik moet nog vroeg op. 't Werd tijd om eens naar school te gaan, ben al bijna een week niet geweest. Er gaat van alles door mijn hoofd. Alles wat er in het verleden met me is gebeurd komt weer naar boven. 'Zoveel gedaan. Zoveel gezien. Altijd solo gestaan, maar dat heb ik niet verdiend.' #seffelinie Van ontvoering tot aanranding tot liquidaties die voor m'n ogen zijn gebeurd, tot de jongen die me naar het ziekenhuis heeft gebracht. Hé what the fuck? Wat doet hij nu weer in mijn gedachten? His eyes. Die blijf ik maar voor me zien. Shit. Okay focus. Ik werp een blik naar mijn wekker. 03h17. Ik geef het op. Ik sla de dekens van me af en ga naar het raam. Dit is iets wat ik altijd automatisch doe als ik boos, verdrietig of blij ben. Het kijken naar de donkere hemel en het voelen van de zachte wind brengt mij tot rust.