ONDERWERELD.

13

Ik haal een grote Nike sporttas uit de auto en overhandig het haar.

"Kijk dit geef je aan degene die over paar minuutjes aan komt rijden in een mat grijze audi, okay? Je geeft het hem pas als je het geld in je handen hebt, okay? Hier pak mijn gun, voor de zekerheid want hij is bewapend."

Ik weet dat het gevaarlijk is om haar dit alleen te laten doen maar ik ben ook niet dom. Ik sta vanaf een afstand te kijken. Okay, daar is hij. Hij stapt af en reikt zijn hand uit naar de sporttas. Ik zie haar iets zeggen maar ik weet niet wat precies. Waarschijnlijk vraagt ze naar het geld. Hij doet moeilijk, zie ik omdat het zehma een meisje is. Hij probeert haar af te leiden om haar te flashen, dat heb ik al door. Ik hoop dat ze niet dom is om er in te trappen. Ze verliest heel even haar aandacht op de man en kijkt weg. Met een ruk houdt hij haar bij de keel vast en drukt zijn pistool tegen haar slaap. Ze geeft hem uit reflex een elleboog, waarna hij gelijk naar zijn neus grijpt. En weet niet hoe het komt maar ze struikelt ofso en valt op de grond. Hij richt zijn pistool op haar en zie hem haar iets toeschreeuwen terwijl haar handen stevig geklemt zijn om de sporttas. Pss strijdster. Al heeft ze een uitstraling alsof het haar niks kan schelen en schijt heeft aan heel de wereld, weet ik dat ze stiekem een tikkeltje angst voelt.

Ondanks ik graag wil uitstappen om haar te helpen blijf ik toch zitten, want wil weten hoe slim ze is en hoe goed ze zichzelf kan beschermen zonder hulp van mij of iemand anders. Geconcentreerd zit ik te kijken naar het tafereel dat er zich afspeelt alsof ik een film zit te kijken in de bioscoop, tot ik een luide knal hoor. BAM.

Ik zweer , die pijn , ik heb het gevoeld. Diep in mijn hart. Hij heeft op haar geschoten.