"Küçük bir kız çocuğu olduğumu biliyorum." Gözümden akan bir damla yaşı sildim ve burnumu çektim. "Ve kalbimin de ne kadar küçük olduğunu." Kafamı kaldırdığımda gözlerimin ona her baktığımda dolduğunu hissettim. Canım yanıyordu. Canım çok yanıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ruhumuz engebelidir. Bazen yokuş aşağı sürükleniriz, bazen de düz bir arazide ilerleriz. Rüzgar saçlarımızı dağıtırken dağlara sevdiğimiz, arzuladığımız adamın ismini haykırırız. Sonra geceler boyu ağlarız. Sırf istediklerimize ulaşmadık diye.
''Gerçekten bunu yapacak mıyız?''
Lisa'nın sorusuna sert bir dille, ''Evet,'' diye yanıt verdim. ''O eve girebilmek için asalak Sana'ya Jaehyun ile bir randevu ayarlama sözü verdim.''
Arabayı taşlı yola soktum ve evin arka cephesinde durdurdum. Evin ön kesimini son model arabalar işgal ederken, personel servis aracıda önümüzde durmuştu.
Emniyet kemerimi çözdüm ve önüme düşen kahverengi saçlarımı kulağmın arkasına iterek kızlara doğru döndüm.
Hepsinin korktuğunu biliyordum, bende korkuyordum fakat buraya kadar gelebilmek için günlerimi harcamıştım. Geceleri uyumayarak bugünün planını yapmış, sevmediğim insanlara iyi davran zorunda kalmıştım. İpin ucu artık bileklerime dokunurken lügatımda geri dönmek gibi bir kelime yoktu. Bu gece bu iş bitmeliydi.
"Çantalarınız hazır mı?" diye sordum. Lisa yanımda yolcu koltuğunda kucağında tuttuğu çantasını, Rosé ve Jisoo'da sırtlarına taktıkları çantaları işaret etti.
Gülümseyerek devam ettim. "Personel girişinden girdiğimiz anda etraftan biri gibi davranın. Elinize bir tepsi alın ve yüzünüzü gizleyerek servis yapın. On dakika kadar etrafta durduktan sonra üst kattaki büyük pencereli odaya gelin, orada üstümüzü değiştireceğiz."
Rosé derin bir nefes aldı ve üzerindeki beyaz personel üniformasını düzeltti. "Sanırım kusacağım."
"Heyecandan ellerim terliyor." Jisoo ellerini koltuğa sildiğinde Lisa'da tırnaklarını kemiriyordu. Biraz daha burada kalırsak kesinlikle dördümüz birden kalp krizi geçirecektik.
''Pekala,'' dedim ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesimi dışarıya verip önüme dönerken. ''Başlıyoruz.''
Kızlarla aynı anda arabadan indiğimizde, anahtarın kilit tuşuna bastım ve arabayı kilitledim. Personel giriş kapısından girmeden önce hepimiz şef şapkalarımızı takmıştık. Beyaz, yeni beyaz eşyalarla düzülmüş mutfağa girdiğimizde, herkesin harıl harıl çalıştığını fark ettim. Servisler götürülüyor, tabaklar süsleniyordu.
Kızlarla işaret verdiğimde hepsi kafasını salladı ve farklı yönlere dağılarak çantalarını bir yere gizledi. Bende ileriye doğru gittim ve çantamı kirli tabakların dizildiği masanın altına gizledim.
Heyecandan elim ayağıma dolaşıyordu. Çocukların daha gelmediklerini biliyordum, grup limuzinlerini ön girişte görmemiştim. Bu bilgi benim için yeterliydi, hazırlanmak için yeterli vaktimin olduğunu gösteriyordu.
On dakika boyunca yemeğin düzenleneceği yere servis açtık. Ben, ayakta sohbet eden insanlara şampanya dağıttım, Jisoo yeni gelen misafirleri karşıladı ve Lisa ile Rosé'de boş bardakları ve çerez tabaklarını toparladı.
