Wonderful (HERSCHRIJVEND)

_'-2-'_

Moet ik blij zijn? Moet ik boos zijn?

Ik weet het niet...

Ik glimlach flauwtjes.

"Leuk" zeg ik zacht.

"Het komt goed schat! Morgen is je eerste dag."

Ze trekt me in een knuffel.

De volgende morgen sta ik op, 7 uur precies.

Ik moet naar school. Na 10 jaar...

Na 10 jaar ga ik naar school.

Ik ga mensen zien...

Mensen zouden mij zien.

Dan bedenk ik me iets. Dit is een nieuwe kans.

Niemand kent me daar! Niemand hoeft het te weten!

Als ik gewoon normaal doe...

Vlak na mijn oma wegreed sta ik alleen. Alleen voor een gigantische school. Ik zie mensen kijken, maar ik wil ze liever ontwijken.

Ik loop naar binnen.

Ik check waar ik moet zijn.

Vele mensen kijken en ontwijken me.

Ik loop het juiste lokaal in.

Ik ga in de hoek zitten, bij een raam. Weer staar ik naar het raam. Zonder dat ik weet waarover dagdroom ik. Ik zie een prachtig uitzicht op het schoolplein. Met een boom, een bank, fietsen... Mensen...

Tot iets het moment verstoord.

Ik knipper met mijn ogen en draai mijn hoofd naar de kant waar het geluid vandaan kwam. 

Ik kijk recht in chocolade bruine ogen.

Op de mond staat een prachtige glimlach. 

Zijn haar is donkerbruin. En draagt een trui die ik nog nooit iemand heb zien dragen...

Het ziet er schattig uit.  

Shit! Ik ben hem aan het beoordelen op het uiterlijk. 

Ik had mezelf nog zo voorgenomen om dat bij niemand te doen...

Te laat. Hij is niet normaal knap... Op zijn manier... Geen stereotype jongen. 

Ik vraag me af hoe ik dat aan zijn uiterlijk kan vastleggen. Het is volgens mij een bepaalde uitstraling. 

"Hey" ontsnapt er uit mijn mond. Ik glimlach naar hem. 

"Hey" Zijn glimlach wordt elke seconde mooier. "Zou ik naast je mogen zitten? Er is namelijk geen plek meer vrij." Dat laatste zei hij iets te snel. 

Mijn glimlach wordt nog breder.

'Love is in the air!'

'Ik mag hem niet hoor.'

'Nee tuurlijk mag je niet naast haar zitten.'

'Slecht excuus'

Alsof de stemmen me gevolgd zijn...

Ik schud ze van me af... 

Ik herpak mezelf en glimlach weer. Zou hij iets gemerkt hebben?  

"Tuurlijk mag dat."