Wonderful (HERSCHRIJVEND)

-;15;-

Hij is zo anders, maar zo hetzelfde... Hoe kon ik hem niet herkennen...?

Mijn hoofd zwakt af en gaat wat omlaag. 

"Waar was je?" vraagt hij na een lange pauze van stilte met een kwetsbare stem. Ik kijk hem weer aan. 

"Daar. Waar niemand me zag. Tussen de weilanden. En niet verder."

"Waarom?"

"Ik was niet goed bij me hoofd." zeg ik met een scheve glimlach en zak mijn hoofd bij de gedachte. Het doet me pijn, nog elke keer. 

We kijken elkaar even aan. 

Daarna geeft hij me knuffel. Nadat we elkaar 10 jaar niet hebben gezien. Ik sla mijn armen om hem heen. Heel de wereld is even een zwart gat met ons er midden in geworden. En het is zo fijn... 

Hij laat me langzaam los. 

"Ik miste je elke dag..." zijn stem breekt en trilt. 

"Ik jou ook." 

Ik loop het klaslokaal uit. Een beetje stom verbaast. Simon... 

We hebben afgesproken na school wat bij te kletsen. 

Wat is er in hemelsnaam aan de hand met mijn rustige leventje? 

Ik loop naar mijn kluisje en drop daar alle overbodige spullen. 

Vervolgens loop ik naar de les waar ik heel erg tegenop kijk. 

Wiskunde

Die man heeft iets. En ik wordt er enorm bang van. 

Alec en ik lopen naast elkaar door de wilde gangen. 

We gaan samen in de hoek zitten. Wat ons plekje is geworden. 

Weer doe ik net als altijd mijn huiswerk. De sommen zijn niet lastig. Het is een bepaalde vorm van inzicht. 

Ze zeggen wel dat er mensen zijn die wel Wiskunde kunnen en mensen die het gewoon niet kunnen. 

Dus de mensen die het niet kunnen missen een bepaalde vorm van inzicht? 

De les is voorbij. 

Ik pak zo snel mogelijk mijn spullen in en ga vervolgens zo snel mogelijk naar de deur. 

"Dream, zou ik je weer even mogen lenen?" 

Het woord 'lenen' geeft me een rilling. Deze wereld is gestoord...

Ik loop nog snel naar Alec en fluister: "Wil je alsjeblieft bij de deur wachten?"

Hij knik begrijpelijk en loopt het lokaal uit. 

Dan sta ik alleen in het lokaal. Net als 5 dagen geleden. Ik ben bang. 

"Dus, Dream..." hoor ik ineens een zware stem zeggen. 

Hij staat voor me. 

"Je bent niet van plan om te schuilen of wel?"

"Hoe bedoelt u?" vraag ik met een kwetsbare stem. 

"Alles zal binnenkort veranderen Dream..."

"Wat bedoel je?"

"Ze willen je"

"Wat...?"

"Daar ben je te bijzonder voor."

"Ww-aar heb je het over?" 

"Er was een maand gelden was er een vergadering. Het zal niet lang meer duren..."

"Wat? Wat gaat erg gebeuren?" mijn stem trilt.