Wonderful (HERSCHRIJVEND)

-;6;-

Evenwicht? 4 geesten? Emoties niet laten leiden? Het wordt allemaal steeds duidelijker. Ik heb nooit met emoties omgegaan. Maar laten zien aan 1 persoon? En als de persoon jou niet ziet staan? Wat dan? Kiest water dan iets nieuws. 

Het boek slaat zich weer om.

Het eerste wat de geest van de aarde je wilt laten zien is welk dier je bent. Het dier geeft aan op welke manier jij het evenwicht zal houden. En in welk element. 

"Ik zag een hert." zeg ik. 

"Een hert staat voor voorzichtig. Wanneer het zich veilig voelt geeft het zijn vertrouwen toe. Het dier is gevoelig en sociaal. Jij bent water net als je vader." vertelt mijn oma. 

Weer slaat de bladzijde voor de zoveelste keer om. 

Wanneer het kind bewust is van de kracht zal de kracht van de ouder afnemen. En wordt het doorgegeven. 

Er ontstaat een tekening van 2 mensen. Een volwassene en een tiener. Een soort zichtbare wind gaat richting het kind. 

De bladzijde slaat om.

Wanneer de kracht van het evenwicht wordt verbroken zal de wereld een hel worden. Haat en angst zal overwinnen. Alleen wanneer het water een persoon uitkiest zal het geheim aan de persoon mogen worden vertelt. Dus wees voorzichtig wie je vertrouwd en waar je van houdt. 

Mijn mond valt open. Als ik dus de verkeerde persoon in vertrouwen neem gaat heel de wereld eraan? 

Alleen ware liefde zal het weten. 

De bladzijde slaat weer om. 

Maar blijft leeg. Ik kijk naar mijn oma. Ze heeft mijn hand vast gepakt. 

"Sluit je ogen." fluistert ze. 

Ik sluit mijn ogen. 

Via mijn hand tot mijn schouder voel ik een warme energie binnenstromen. Ik voel mezelf warm worden. De energie stopt en ik open langzaam mijn ogen. Ik voel me anders. Sterker... 

Mijn oma ziet er zwakker uit. Over haar ogen staat een laagje water. De vochtige ogen komen tot het einde. Mijn oma heeft dus ook nooit haar emotie voor mij laten zien. Daarom zag ik haar nooit huilen... 

"Ik ben zo trots op je Dream." zegt ze met een schorre stem en geeft me een knuffel. 

De dag daarna lopen ik en mijn oma naar het meer. We hebben nog niks tegen elkaar gezegd. De stilte lijkt de toon te spreken. Er gaat iets gebeuren. Ik weet alleen niet wat. Ik ben bang. Voor wat het gaat zijn. 

Bij het meer aangekomen. Mijn oma komt voor me staan.

"Dream, ik wil dat je weet, dat ik er altijd voor je zal zijn. Fluiter mijn naam, en ik kom eraan... Ik weet zeker dat je de wereld zal verbeteren." Met die woorden draait ze zich om. Wanneer haar voet het water raakt verdwijnt haar voet. 

"Oma wacht, laat me niet achter! Alsjeblieft." Huil ik. 

"Ik zie je terug Dream, ik beloof het je."

Ze loopt verder. Tot ze helemaal is verdwenen in het water. 

Ik zie een blauwe wind naar boven vliegen. Daar ging ze... De persoon waar ik het meest van hield. De lucht in... Ik kan het niet geloven... 

Tranen stromen over mijn wangen. Wat moet ik nou? 

Ik kniel voor het water en laat mijn handen het water opvangen. Hoe kon ze hierin verdwijnen. 

Later draai ik me om en loop terug naar huis... 

Niet wetend wat er nu zou moeten komen...